in de voormiddag aldoor uit myn slaap gehouden, door de schuld van myn hard krysende gezin in de tuin beneên. toch zyn dit soort stoornissen natuurlyk een voorrecht.
eens in de woonkamer gearriveerd, bleek myn aanhang zich net klaar te maken voor een uitstapje naar de zoo. aldus in een onvermoede stilte, gelyk aan m'n toneeltekst kunnen blokken.
vervolgens te voet naar de repetitielokalen van de theatergroep geheten 4fold, om te horen wat die willen doen op onze revue begin juni in het schipperskwartier. vreemd genoeg ben ik het vergeten om daar een photo te maken; jammer, want dat was een mooi zicht, drie grote, open garages, omgebouwd tot een sjofel salonvertrek, pal op de greinstraat.
op de terugweg dacht ik wel, al die eenogige tonkinezen, armoedezaaiers en psychiatrische geitenbreiers passerende:"wat een zee van marginaliteit aldoor, om iedere hoek - wat moeten myn kinderen toch wel niet denken, die hier opgroeien, en die permanent alleen maar dit soort wanhoop moeten krygen voorgeschoteld..."
thuis weêr blokken op m'n toneeltekst.
rond vyf uur gaan eten in mevlana, de enige beste turk in de buurt, stuivenbergstraat.
naast ons een koppel met tweejarige kinderen die niet kunnen stoppen met wenen en wezzeren; wyzlf er dan met nadruk genietende, dàt water doorwaad te zyn, nu met twee geduldige kinderen, eender hoelang het duurt vooraleêr we te eten krygen (toegegeven: mét dank aan hun computerspelletjes...)
nellie, de dwerghamster, bleek te zyn ontsnapt - in de tuin!! maar: wonderwel dat beest daar gewoon in het gras kunnen terugvinden!!
1 opmerking:
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20180719_03623321
Een reactie posten