donderdag 7 juni 2018

state of being, 7 juni 2018



de beide konynen dood... eêrgisteren witje, gisterennacht chocolate... mollie die van school komt en zegt:"en? is witje genezen?" en dan jy die voor haar neêrknielt, en zy die het al begrypt, nog voordat je spreekt... bah...
    gelukkig is ze zich nadien kunnen beginnen uitleven in het uitbouwen van een kolossaal altaar...
    maar het verdriet is écht, niet een gedweep...
    wat wil je, folks... ze kan er al niet tegen als ik een mug dood klop ("ik sla ze niet dood - ik sla ze alleen maar zo hard, dat ze flauwvallen voor de rest van de nacht..."), en met witje en chocolate hadden wy allemaal een relatie...
    wat een fraai beest - en trouwens ook wel een machtige manier van sterven, met haar snuit richting het oosten, muisstil, het water dat ik haar aangaf nog zachtjes drinkend...

voorts, nu, wanneer ik dit noteer, een duffe kop; wegens, na alles, na een drukke dag, ook nog eens drie uurs aan één stuk door, zonder een halve minuut pauze, over de projecties gebogen gezeten, voor die musical... het is een ding in vrye val, we komen op alle fronten tyd te kort...

Geen opmerkingen: