met f. in een gedurig conflict verwikkeld, hetwelk vanmiddag nog voortduurde, namelyk mails-gewys, erg veel energie vergende. later op de dag voetbal belgië-panama, met myn vader en moeder die hier thuis kwamen meêkyken; doch: alles by mekaâr een totaal vergeetbaar gebeuren.
savonds naar bar leon, de schaakclub.
ik kwam er pas rond halftwaalf toe, zoals meestal; maar: er was al geen schaker meer in de buurt!!
een niet helemaal nuchtere kerel bood my een theetje aan; zodat ik daar ineens by vier mensen kwam aan te zitten, die my er ieder om beurt blyk van wilden geven, my ieder op een eigen, unieke manier te vermogen te duiden; de ene zei:"ik heb jou wel eens zien exploderen met een punkgroepje, de flying tornado's (sic), op het sint-andriesplein, byna twintig jaar geleden. ik woonde toen nog maar pas in antwerpen en ik dacht, wauw, hier gebeurt het! het publiek werd alsmaar meer kwaad op jou maar dat hoorde erby, dat was prachtig!" meteen daarna zei de man daarnaast (met name de eigenaar van bar leon):"ik zag jou wel eens heel erg geconcentreerd optreden met de oranje boomzagery (sic), in de zwarte komedie." een mooi meisje daarnààst dan weêr, sprak ogenblikkelyk:"ben jy niet, ooit eens, getrouwd geweest met een heel erg oude dame?" en tenslotte nog een man daartegenover, iemand die dimitri goossens heette, zei als volgt:"vitalski - wat een toeval: vandaag nog, daarjuist nog ben ik aan het luisteren geweest naar jouw verhaal op de radio over frankenstein..." (opmerkelyk genoeg geeft die man, die dimitri, ook zélf lezingen over frankenstein!) later op de nacht kwam bovendien een prille dronken dertiger my zeggen:"jy bent al jarenlang de enige échte stadsdichter, vitalski! jy bent de enige antwerpse dichter die echt rock&roll is!"
altyd maar thuis zittende, of in repetitielokalen zonder vensters, verlies ik myn connectie met het voetvolk; op zo'n complimenteuze nacht als deze, leer ik dus, o bloggers, dat al die vele, vele jaren van keihard werken en doortrappen, niet integrààl vergeefs zyn geweest; media-gewys onder de radar blyvende, schynen sommige van die gigs toch net zo lief, of meê daardoor juist, decennia lang na te zinderen, toch? thuis in myn zetel op het internet, kom ik dit soort complimenten aan myn adres helemaal nooit tegen. wel integendeel!
dus, jawel; kinderachtig een beetje, maar hier heb ik toch weêr, op een maandag, wat energie aan kunnen ontzuigen.
algauw kwam er bovendien, net toen ik weêr voort wilde, toch wél nog een schaker naar binnen, een vaste waarde in de schaakclub, karsten muylaert, die preciés op myn zelfde niveau speelt; aldus hebben we mooi twee uurs aan één stuk door als twee stieren onafgebroken in mekaârs hoorns staan drukken; op den duur beiden helemaal afgemat; eindstand: één-één; véél beter dan belgië-tunesië!!
dat schaken is een goed ding... een jaar of vyftien lang heb ik ongeveer gewoond in kroegen, die waren myn voedingsbodem; heden zou ik daar volstrékt geen geduld meer voor hebben, voor al die vele, vleesgeworden oeverloosheden; maar: al schakende kan ik my daar toch wél aan laven, om al die levendige café-poëzie toch wél tot my te nemen; als enige, broodnuchtere voyeur tussen lallende dronkenlappen, vrouwen in strakke jeans en harde muziek... en dan maar denken: hoe kan ik die rotzak schaak zetten!!
1 opmerking:
Het ego moet af en toe gestreeld worden, ja, dat is noodzakelijk.
Een reactie posten