vrijdag 31 mei 2019
iedere dag een gedicht
nog niet af,
dwz "in progress".
EEN DROOM
ik werd wakker
en opeens was ik een heel erg oude man.
met een kromme rug
en vel van perkament.
dus vertwyfeld riep ik
de naam van myn geliefde;
"luv!!...
-luuu-huv!!..."
was ik jarenlang in slaap geweest?
een droom was nooit tot my gekomen.
een droom die ik vanzelf was achternagerend,
en dankzy dewelken-ik achteraf kon zeggen:
"het was toch de moeite."
neen, daarvan verstoken, was ik beter veel vlugger,
veel vroeger al wakker geworden.
myn dochter van 6 - was vandaag 86.
myn prachtige, blondharige zoon van 7,
myn vrienden van weleêr -
al niet meer in leven.
(...)
dus eindelyk kwam ik uit deze zetel overeind.
en de verpleegster sprak:
"tyd voor het dessert!"
donderdag 30 mei 2019
waar was je ten donderdag
drie keer één uur gaan wandelen - met aldoor de dictaphoon present;
toch volstrekt geen resultaat kunnen behalen...
oké, het gaat ook wel om de zuivere training van die ene bepaalde denkspier...
woensdag 29 mei 2019
onderschat / overschat
onderschat: het vervelende van john zorn
naar waarde geschat: eindelyke rust
waar was je te woensdag
kindertoneel voor zeer jonge kinderen en liefhebber van koperblazerskwartetten.
in een warme zaal wel (nadien merkten we dat, ondank de zon en de nypende drukte, de chauffage aan stond!!),
maar verder zéér goed verlopen weêral...
die marc goris is een enorm goeie componist en arrangeur,
en nele smyt zich werkelyk heel erg, vooral in de piraten-scène...
state of being, 29 mei 2019
in dat antikwariaat waar we zopas een frankenstein-lezing deden, kreeg ik een miniatuur-tweemaster cadeau; zie photo hieronder. het kleinood graâg ontvangend, opperden-ik onderwyl toch eerlyk:"de vraag is niet of die boot nu, door myn kinderen, of door hun vriendjes, kapotgevoetbald gaat worden, maar wel maar alleen wanneer dit zal gebeuren."
daags daarna leg kik aan mollie dit volgende uit:"kyk - die mooie boot is eigenlyk geen speelgoed, maar slechts een soort museum-stuk. je mag die eigenlyk niet aanraken, en al zeker niet proberen op te tillen. die boot dient eigenlyk alleen maar om naar te kyken."
"okay, dat begryp ik," zei mollie gezwind. om me vervolgens te vragen:"maar - mag nellie wél eens in die boot rondlopen?" (nellie = onze hamster...)
dreamer
ik had een zeer groot litteken in myn aangezicht, één lange snede vanaf op myn voorhoofd, dan langs myn rechterwang, en ten slotte tot aan myn kin. zelfs deed dit nog pyn ook, als ware die snede zonet pas aangebracht, met een aardappelschiller in myn vlees en vel; het uitzicht was heftig - maar, zo dacht ik, tegelykertyd ziet dit er ook wel een beetje charismatisch uit...
dinsdag 28 mei 2019
onderschat / overschat
onderschat: sociale druk
naar waarde geschat: gegratineerde ovenschotels
alternatieve feiten
1. het hawaïaanse alfabet telt maar twaalf letters.
2. "trabant" is het duitse woord voor "satelliet".
3. ik vind het raar dat je "satelliet" moet schryven met een dubbel L.
4. een mankement in je computer wordt een "bug" genoemd, dwz een "kever", omdat in 1943 de computer van grace hopper problemen had: doordat er écht een kevertje in naar binnen was gekropen.
waar was je ten dinsdag
als leraar ben je ook zelf een halve scholier, in die zin dat je weêr vatbaar wordt voor zoiets als een "naderend vacantie-gevoelen..."
je hebt àltyd uitvluchten om het uit te stellen, maar nu ging ik juist met opzet tydens de spits én tydens een regenbui; in de wetenschap, dat het er dan zeker zeer rustig zou zyn..
de auto rustig vol geladen, met kapotte stoelen en beschimmeld speelgoed; maar ik zal nog tien keer terugmoeten voor je hier in huis resultaat ziet.
alles by mekaâr was deze manier van bezig zyn toch maar een manier om ondertussen een podcast te kunnen beluisteren, over waarom de filosoof richard scruton is ontslagen geworden als "schoonheidsarchitect" voor de regering...
lectuur
in 1936 keurde recensent kok een roman van p.h. muller af: omdat hy er niet het "borgtochtelyk lyden" in had gevonden. borgtochtelyk - dat moeten we nog eens opzoeken...
van dale:"borgtochtelijk", bn. eene borgtochtelijke overeenkomst, door een borgtocht verzekerd; — bw. onder borgstelling.
j.b. charles had zo'n hekel aan duitsland, dat als zyn kinderen thuiskwamen met slechte rapportcyfers voor duits, zy een bankbiljet van hem cadeau kregen...
op bladzyde 307 is er sprake van een reclasserings-ambtenaar die luistert naar de naam "J. P. Verloor." twee blaêren verderop komt er een psychiater in voor, die heet "H. van der Drift."
zoals liliane saint pierre het singeltje opnam getiteld "o o marc dex", om zich by hem te excuseren omdat zy wél die canzonissima-prys had gewonnen: hier de dichteres clara eggink die in 1940 de van der hoogt-prys van achterberg afsnoept - maar negen jaar later zelf in de jury zetelt, en er dan ogenblikkelyk voor zorgt dat hy de prys wint.
et cetera...
dreamer
we waren verhuisd naar een huis in de brederodestraat, recht tegenover een groot café, dat zogezegd café het trefpunt voorstelde. in myn droom beseften-ik:"hoe jammer; dat ik, al sinds een eeuwigheid, niet meer vlakby een café woon..." (wat inderdaad de enige manier is om een caféleven te kunnen hebben. als je byvoorbeeld bezoek krygt, maar je wil zelf tegelyk meer uitzicht hebben - om dan tezamen de straat te kunnen oversteken, naar een plekje waar de barkeeper al weet wat jy gaat bestellen. een café waar je, na veel huiswerk, om drie uur snachts voor één half kwartier binnenstapt...)(als je daar de auto of zelfs maar de fiets voor moet nemen, kan het al niet meer.)
maandag 27 mei 2019
waar was je te maandag
in de muziek-academie van hoboken...
daar naartoe gefietst, by mooi zonnig weêr...
we zyn er klaar meê...
tussen de oefeningen door plat op de houten grond tweemaal in slaap gevallen... wegens àltyd maar in het harnas, deze dagen... byna nooit eens even chillen...
natuur is eigenlyk alleen maar mooi wanneer ze op industrie wordt bedongen (da's alvast een goeie openingszin.) ooit, negen jaar geleden, was ik wel eens in het verre land genaamd rwanda, alwaar ik, op een ogenblik, een geitje gevolgd hebbende, onverwacht aankwam op de top van een zeer hoge, in principe wel onwaarschynlyk mooi geschapen bergpas; eender langs waar myn twee ogen toen navigeerden, dienden er zich bossen aan, plus ook valleien, rivieren, nog meer bossen en nog meer bossen,- en verder niks; geen telephoonpaal, geen parkeergarage; alleen maar natuur, miljoenen acacia's in het byzonder. een verpletterende verveling kwam vanzelf over my neêrgeschoven. hoe desolaat. hoe gebeurtenisloos, hoe dodelyk!
fiets ik hier echter, zoals daarstraks, door ons eigenste antwerpengrad, en ontwaar ik dan byvoorbeeld opzy van het leopoldsdok een gammele, houteren schutting met daarachter een paar vierkante meters rotsgrond, waarop her en der een paar vinnig ter hemelingen opverende stengels onkruid, een klaproos in een bad vol droge, vurige distels, dàn borrelt het avontuur in my naar boven.
uit het schriftje
-uitgerekend dé maandag na deze zoveelste zwarte zondag kom ik, rond negen uur smorgens, voor de eerste keer sinds zyn grote verdwyntruuk, patrick janssens tegen, hy te voet ik op de fiets, hy my ook wel herkennende ondanks myn zonnebril... ter hoogte van de broederminstraat, waar els crawls hem vorige week al eens had gesignaleerd... hy zag er tamelyk oud uit en byzonder sterfelyk, zonder een minste mediaal aura - daarom juist zag hy er ook goéd uit.
-in het rytje "gekke doctors", dat jean paul van bendegem tegenwoordig ophoest in onze lezing rond frankenstein, mag "dokter m'abuse" eigenlyk niet ontbreken...
-als ik alle knipscharen byeen leg die hier door het huis slingeren, kom je op meer dan tien. hoe vreemd...
dreamer
luv en kik waren in het voormalige huis van myn ouders, ter dorpe vosselaar, in de merellaan, waar ik opgroeide; net als in het echt, was ook in myn droom dit huis inmiddels verkocht - maar: nu deed zich toch een mogelykheid voor, om het terug te kopen; wat my voor een afmattend dilemma stelde - de rust van deze te verre buiten, of anders de drukte van de smerige benzine-stad? in de buurt gingen we naar een binnenspeeltuin - indeed: hier was voor onze kinderen meer ruimte dan in de stad; maar werd tegelyk deze plek niet omgord door een gevoelen van eenzame verlatenheid? myn kinderen lachten - maar: waren ze wel écht vrolyk? later in myn droom was ik optenief in dat huis, staande voor de grote voorvensters de wolken bekykende, die boven de dennenboomtoppen aan de overkant voorbyraasden, aan een volstrekt waanzinnige, spookachtige snelheid - tempus fugit...
zondag 26 mei 2019
agenda dees week
ten dinsdag: één uur lesgeven, het laatste uur van dit najaar
te woensdag: première "douz", daarna op vacantie in staraja roessa
te zondag:"kempenkrak" in een woonkamer in mol
Abonneren op:
Posts (Atom)
