het gehele weekend lang, myn huiswerk voor my uitgeduwd... precies alsof ik weêr een tiener ben... subiet is het zondag, elf uur savonds, en moet ik myn schoolboeken gaan bovenhalen - doch welaan, het zy zo! als je niet, zo vaak mogelyk en zo agressief mogelyk, opkomt voor je vrye tyd, dan ben je nooit vry.
wat opnief iets is, waar myn broêr serge erg goed in is, of toch zeker langs zyn levensgezellin ann om. nu is het allang geleên, maar indertyd gebeurde het wel eens dat ik om halfdrie smiddags by ze aanbelde voor iets belangryks; dan viel het voor, dat ann opendeed, die dan sprak:"serge ligt te slapen." punt. en dan kon je er voor geen millimeter meer langs; dan mocht, tegelyk, de gehele straat in brand staan, dan mocht er voor hem een halfmiljoen frank op het spel staan: hy lag te slapen.
punt.
en dat is dus iets zeer gezonds. in bredere zin slaagt byvoorbeeld myn vriend bart van loo er op die manier ook zeer goed in, zyn "schryfperiodes" strak af te bakenen. een paar maanden per jaar neemt hy geen énkel optreden aan, namelyk: om aan zyn boek te werken. je mag hem dan een miljoen euro voorschotelen en een publiek van zevenhonderd naakte mooie vrouwen in gele lingerie -"sorry - in september schryf ik." (en dit, terwyl hy dus een van de ergste vrouwengekken is die ik ken...)
zelf heb ik my altyd veel te erg geleefd laten worden... ik ben altyd voor die ene, schrale wortel gegaan, die aan dat touwtje voor myn lange neus... en nu ben ik dus een vyftiger geworden - en zie, nu zit ik hier... als een geniale sukkel, het is niet anders...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten