rond tien uur smorgens uit bed gekomen op myn blote voeten. gelezen in bladzyden van "face it", door debbie harry; zoals te vrezen viel, worden de blondie-gitaristen nigel harrison en frank infante helemaal doodgezwegen, daar kryg je toch de kriebels van? chronologisch loopt alles weêr in het honderd en het is altyd vervelend om te moeten zien hoe ze zich uitslooft om zichzelf te portretteren tussen de artie farties. debbie harry is groots: ondanks zichzelf.
rond twee uur m'n boeltje beginnen pakken, en dan naar de park-bib gereden, alwaar ik, speciaal voor de week van de poëzie, een mooi, twee uur voortdurend optreden ten beste mocht geven in de foyer, tussen de leen-balies. het ging allemaal uit het hoofd, en voor het eerst kon ik in dat poëzie-programma ook fragmenten uit "beuling met appelmoes" naar binnen slepen.
nadien kwam een jongen van een jaar of zestien, my om een handtekening vragen. is dat niet formidabel?
inmiddels werd het acht uur savonds... al de gehele dag lang, denkt eenieder dat het een zaterdag is - en toch is het nog maar vrydag. we gaan dus één dag langer te leven hebben dan we dachten.
de drie voorbye gigs op drie dagen tyds, waren, naêr bekeken, de laatste kleine loodjes van een rush van vier maanden... februari wordt een zeer rustige maand...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten