iedere dag strikt, en àltyd van acht uur savonds tot tien uur savonds, komt onze zwygzame buurman getrouw in zyn huis naar binnen - om daar dan, met een klophamer, geducht tegen wanden en kasten te beginnen aan te timmeren; al drie jaar lang is die brave mens zo doende, met één of andere waanzinnig abstracte verbouwing... omdat we verder geen last hebben van die kerel, plegen we hem nauwelyks by het gerecht te gaan aanklagen; byvoorbeeld een aldoor oefenende house-deejay naast je thuis, is ook geen lachertje. vandaag werkt dit getimmer my evenwel serieus op myn zenuwen - dit allicht te maken hebbende met de serieuze opdoffer, die luv en ik eerder op de dag vandaag te verwerken kregen; het water in onze voor- en achtergevel blykt minder oppervlakkig dan we hadden gevreesd; ten twééde male gaat dit helemaal aangepakt moeten worden; dwz: ipv in een mooie, glimmende nieve keuken, of anders in een chique, nieve, provençaalse badkamer, zullen opniéf al onze zuurverdiende centjes door gevel-werk en dak-werk worden opgezogen; verbeteringen die wel nodig zyn, maar die geen extra plezier opleveren voor de huiselyke thuiszitter. waar zyn wy eigenlyk meê bezig.
voorts werkt ook die welbepaalde gryze zone my op m'n zenuwen, waarin onze gekoesterde virus-crisis zich sinds vandaag heeft begeven, vooruitgedreven door ongeduld en niets anders...
maar: een schryver mag nooit alleen maar uiteindelyke wanhoop afkondigen; om zich slecht te beginnen te voelen, heeft een lezer my niet nodig. daarom zal ik jou, ter besluit, oprecht nog dit volgende meêdelen: deze week nog, vrydag of ten laatste zaterdag, ga jy een bepaald zéér belangryke ontmoeting hebben, met een persoon, door wie de gehele rest van jouw leven praktisch vanzelf zal gaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten