treinen in het wilde westen werden effectief erg vaak overvallen, vooral treinen waarvan was geweten dat ze loonsuitbetalingen met zich meêdroegen, en meer nog sinds de jaren zestig van de 19e eeuw, dankzy alfred nobels minder nobele uitvinding van het dynamiet; tevoren vielen buitgemaakte kluizen byna niet open te krygen. maar wat in waarheid byna nooit voorviel, is het hollywood-cliché volgens hetwelke zo'n bende desperado's hun beoogde vehikel in kwestie tegemoet snelden te paard, om de wagons en/of de locomotief vervolgens, vanaf hun zadel, te bespringen als een stel acrobaten, ofte te "enteren" als een meute piraten, als het ware. in de enige, flink ontnuchterende realiteit gebeurden-het meestal zo, dat de gemiddelde trein-overvaller zich, in burger gekleed en dus zonder mond-masker voor, een simpel ticketje tweede-klas aanschafte, om een flinke tyd met de trein meê te bollen, en zyn revolvers pas tevoorschyn te pakken zodra het konvooi zich diep in de verlaten prairie wist. meestal begaf de schurk zich naar de front, waar de kluizen zich bevonden. alleen als de opbrengst daarvan tegensloeg, wilde de vakbond-van-treinovervallers het goedkeuren dat ook de passagiers werden lastiggevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten