vanmiddag geleidelyk aan maar alsmaar meer onverbiddelyk tot het inzicht moeten komen, een bepaald tekstbestand inzake frankenstein, waaraan ik de dagen tevoren alles tezamen toch een goeie zes uurs gewerkt had, voor eens en altyd ben kwytgespeeld. in de jaren negentig gebeurde zoiets dikwyls genoeg; niet gesaved? - alles kwyt, dan. byvoorbeeld als de ellentriek uitviel, of als je op één bladspiegel voor een tweede keer een woordsplitsing invoerde - ineens alles wég! hoe suicidaal kon men worden? maar vandaag is het iets uitzonderlyks, ik snap er niks van...
voorts was het anders een verdomd zonnige dag vandaag, echt verrukkelyk. de bloemetjes bloeien op het terras. rocco james conan ligt op zyn trampoline als in een hangmat in een stapel stripverhalen te lezen. het eten is onderweg. iedereen is heel vriendelyk tegen my.
door mollie meê uit shoppen zynde genomen, hartje de meir, begryp je wel niet zo goed wat hier gaande is. onbevattelyk waar dat op slaat, waar dat goed voor is. zeep aan de ingang, zeep aan de uitgang. een stokje om je bancontact-cyfertjes meê in te typen. en om de honderd mensen één mens met mondmaskertje voor... het is de definitie van een neurose...
jammer dat ik dus ongemerkt terug buiten ben gekomen, in de verkeersdrukte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten