ik ben het ermeê eens dat "gezond verstand" een zeer gebrekkig begrip is. de term wordt ook altyd juist pasmunt in tyden van crisis; alsof daar dan ergens, onder alle mogelyke disputen, wel nog één harde, gemeenschapplyke bodem zou bestaan, om op terug te vallen. je moet maar één halve minuut door je raam kyken om te zien waarom "gezond verstand" een totale fictie is.
"gezond verstand" is in de filosophie een term van aristoteles, maar in de politiek werd "gezond verstand" geheractiveerd door thomas paine, aanspoorder van de americaanse én daarna de europese revolutie. voorts was die paine een goeie vriend van de moeder van de schryfster van "frankenstein" (ze hadden dezelfde uitgever...)
voor myn boekjes, die ik nu aan de lopende band uitgeef, zoek ik nu klanten, dwz kopers, die betalen, en daarvoor plooi ik my met plezier in allerlei bochten... in plaats van beschimping, zou dit elsschotiaanse lymen my een zeker bewondering moeten opleveren; zoals we ook in bewondering kyken naar een geboren indiaan die, met één schamel touwtje, in een dorre vlakte toch wél nog een kleine, eetbare paling weet te vangen...
met deze blog zelf kwam ik vandaag weêr 'ns in zo'n totale staat van aanvaarding. ongeïnspireerd? dan is dat zo. altyd hetzelfde? dan is dat zo. misschien niet meer goed genoeg, zelfs? het zy zo... die blog is nu, na al die jaren, zodanig tot een uit zichzelf rollende bulldozer geworden, dat myn éigen kleine gevoelentjes hierby, volstrekt niet meer terzake doen.
als stille, beschaamde uitzondering die persoonlyk nog steeds heimelyk hard geniet van deze lockdown, vind ik voor myn gewaarwordingen wel een zekere bevestiging in de enorme opflakkering van de post. een cultuur waar de post hard moet werken, is een zeer goede cultuur. zoals de mail-art uit de jaren 80 ook één van de mooiste kunstvormen ooit was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten