door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
29.2
Lucretia gunde het ons niet. Benijdde zij ons? Dacht zij me een dienst te bewijzen? Of was zij gewoon zo dom onze verhitte gesprekken rond muziek en dans, geforceerd om te buigen naar dat weggelopen monster met rosse baard? Aanleiding was het krantenbericht.
‘Het scheelde geen haar of Kamiel had een mens omgebracht!’
Ik bekende het artikel ook te hebben gelezen en interpreteerde het als volgt: ‘Volgens mij heeft de Boze koningin lelijk geblunderd. Dat één van haar dwergen hoogleraar biologie is aan de UA, had zij Kamiel moeten verzwijgen. Hij zou alles riskeren om achter haar adres te komen. Die kabouter chanteren, of als hij daaraan niet toegeeft, zijn keel dichtknijpen.’
Ik had niet gedacht dat Roosje bij deze gelegenheid het voortouw zou nemen. Wellicht had zij die hele geschiedenis liefst aan zich laten voorbijgaan. Maar nadat ze mij had aangehoord, moest zij er wel mee voor de draad komen. ‘Die heks woont aan de andere kant van het bos, vlakbij Saint-Hubert.’ Daarop grabbelde zij in haar handtas. ‘Alsjeblief! Haar adres.’ Ik herkende Kamiels handschrift. ‘Maak dat wijf van kant!’
WORDT VERVOLGD...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten