de laatste smalle wenteltrap bleef maar duren en kende geen enkele armleun...
daarboven, op een plateau gezeten, overviel my ineens de ergste hoogtevrees die my ooit overkwam...
het klimmen was my nog gelukt, maar het vooruitzicht op de wederafdaling bedrukte my met een volstrekt verlammende totaalschrik. een paar seconden lang dacht ik: ik beweeg my niet meer! er moet maar een reddingsploeg komen!!
- maar dan toch wist ik my nog een vermannen... eens in beweging, viel het zelfs tamelyk goed meê...
2 opmerkingen:
jawadde, dit is stukken erger dan "Vertigo" van Hitchcock!
Dat is de kracht van de Heer die je naar beneden geleid heeft.
Een reactie posten