zaterdag 24 juli 2021

state of being, 25 juli 2021





te vroeg wakker geworden. naar de tuin verhuisd. daar in "michel vaillant" gelezen, hoewel dit album ("macau") merkwaardig veel slechter getekend blykt dan de andere albums. dan met de poes op myn schoot in slaap gevallen. luv was intussen de kinderen naar puurs gaan brengen (= naar de musical-repetitie.) bert lezy was my intussen tekeningen aan het doormailen, voor ons stripverhaal "monsterbusters" (verschynt met zekerheid eind september.)
    wakker geworden van de nieuwe achterburen, die gelukkig kleine kinderen hebben die even hard krysen als de onze. ik zeg inderdaad "gelukkig", want zo kan ons niets verweten worden. ook wil ik het lawaai van kinderen in het algemeen kunnen verdragen, het is niet hun schuld dat wy niet meer in oerwouden leven.
    intussen was luv koffi gaan halen. die kon ik opdrinken terwyl ik, nog steeds in die ligzetel, de edgar allan poe-studie probeerde voort te zetten. al is dit alwéér gestokt, nooit eerder kwam een werk zo buitengewoon moeizaam op gang... maar niét dat ik nog terugval tot op de bodem, het kompas blyf ik nu wel vasthouden.
    het nu ook wel een bewuste keuze zynde, dat huiswerk iéts naar opzy te schuiven, met die drie optredens opeens, dit weekend.
    die gig met ernst gisteren (vrydag) was overnieuw iets buitengewoon lolligs, de gelegenheid krygen om te staan optreden, dwz al die aandacht krygen, alleen maar om professioneel achterlyk te staan doen - een prachtuitvinding! het is gewoon té absurd.
    morgen ineens weêr "de kempenkrak" live; ook daar enigszins op gerepeteerd, al moet die voorstelling per definitie enigszins "ad lib" wezen; gewoon de exacte gegevens nog eens dubbelchecken, en de precieze scharnierformuleringen in het verhaal...
    laat snamiddags met luv naar de zweedse film "de spion" wezen kyken, niet iets totaal onvergetelyks maar een perfecte zaterdagnamiddagfilm, met een zeer mooie, charismatische actrice in de hoofdrol, omringd door goed veel naargeestige hakenkruizen.
    het werd negen uur savonds. het regent hard. een paar vrienden die ik aan de duitsers verraden heb, worden nu op dit moment, terwyl ik hier zit te bloggen, door myn schuld geëxectueerd; en toch voel ik er niets by, omdat ik wéét dat ik geen keuze had.
    sumbiet de uitgeputte rocco james conan te bed werpen...
    drinken: casa blanca.
    politiek: zéér, zéér lichtjes rechts, eigenlyk licht-rechts-socialistisch...
    vergeten te zeggen by die kwaaltjes top tien van eêrgisteren: ik kan myn rechter-pols niet snel draaien, die verrekt zich dan steeds.
    

Geen opmerkingen: