pas nu,- nadat ik, ineens, een paar keer heb lopen optreden en my rondbewegen, dringt het, lezers, ten volle tot my door, toch wel, in wat voor een lamlendige staat ik ànders verkeer, op een dag als vandaag; altyd liggend, myn sandaalvoeten soms zo traag mogelyk de trappen afslepend; hard lezend, niét in thomas pynchon, maar wel in stomme, dunne stripverhaaltjes, het ene na het andere.
er is wel actie geweest, namelyk: een binnenhuis voetbal-match, byzonderlyk tegen myn achtjarige zoontje. eindresultaat: tien - zeven voor hem. en niet dat ik hem heb làten winnen, ik geloof echt dat ik lichamelyk niet anders meer kàn dan my zo erg afgedroogd te laten worden.
goed: één uur lang toch écht gearbeid - aan het edgar allan poe-boekje... waar ligt fordham... aan een ondiepe oversteekplaats van de bronx river...
de rest aldoor in uitstel. de kikkerpoel verversen - morgen... de beide garages uitmesten - overmorgen... volgende week myn slaapkamer oprommelen - in de bomvolle slaapkamer daarnaast houdt mollie; huis om de zoveel dagen zit die met rugzakken, handtassen, eenhoorns en matroesjka's die ze niet meer kan plaatsen - die gooit ze dan gewoon, taalloos, in myn kamer; los het maar op. alsof, indien haar kamer overloopt, myn kamer de bagger opvangt... als een soort ongevraagd doorsluissysteem...
oblomov...
een van de eerste liedjes van "the primitives" heet "lazy".
ook werther, van goethe, roept uit: "iedereen in myn omgeving zegt dat ik moet gaan werken, dat dàt voor my de enige uitweg is! maar: ik kan er mij niet toe brengen!!..." de late 19e eeuw heeft het decadentisme opgeëist, maar de late 18e eeuw kon er ook wat van!...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten