ik droomde van hitler maar dan op een menselyke schaal, niet als de terrorfiguur die hy echt was maar als een soort menselyke mens, die echter bezig was met falen. ik kwam hem drie keer na mekaâr tegen, gevoelsmatig voorspelbaar volgens het idee dat dit iets cyclisch was. de details herinner ik my niet meer, alleen zei ik op een ogenblik: "als je nu even niet kan schryven, is dat geen 'black-out' maar eigenlyk een 'white out'; en zo'n 'white out' is in principe helemaal niet erg. dat gaat vanzelf weêr voorby."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten