ik had maar vier uurs geslapen, doordat ik snachts was blyven voortlezen in het uiterst avontuurlyke boek getiteld "ontsnapping uit het getto" (het getto in lodz, in het jaar 1940). in de voormiddag hield ik toezicht over een reeks leerlingen die hun examen aardrykskunde deden. toen myn collega natasja my de vraag voorlegde hoe myn kinderen het maakten, kon ik haar wel gezwind genoeg van een antwoord voorzien, maar ondertussen drong dit volgende tot my door: "ik val omver. ik ben zo slaperig dat ik byna niet meer overeind kan zitten, dat ik byna niet meer kan articuleren. myn oogleden vàllen letterlyk dicht terwyl ik hier in dit lokaal sta.
wat in het vooruitzicht kwam:
de auto parkeren aan het kanaal, met de voorruit richting het water; de raampjes helemaal open duwen, de frontzetel byna integraal platleggen. de wekker op 14:10 zetten - goed voor exact 60 minuten wegdozen. af en toe een jogger die je hoort voorby hossen. kraanslangen die een boot leêgzuigen.
het ogenblik zelf:
in de auto onderweg naar die rustplek. tien minuutjes ryden. de warmte van de zon die voor die slaap in het vooruitzicht garant staat. het licht van de zon pal en vlak en meêdogenloos op myn hemelse aangezicht terwyl uit de muziekboxen "under the april skies" weêrklinkt.
1 opmerking:
Ooops...
Een reactie posten