ad nêstor

jy eist niet dat ik jou dien.

ik màg jou dienen - maar het moét helemaal niet.

jy bent ver familie van de hyboreaanse god crom - ooit zyn jullie wel eens op eenzelfde feestje geweest. of jullie elkaâr toen werkelyk gesproken hebben, is niet geweten.

vandaag, een vrydag als een dinsdag, is een steengoeie dag - en toch: van nu af wordt, onomkeerbaar, tot aan het eind der tyden, iédere nieuwe dag NOG beter dan de vorige. iedere kwartier wordt, dankzy jou, myn leven NOG beter en NOG beter.

ik drink niet echt - ik giet de vele, rode wyn uit op myn aangezicht, lachend. ik slaap niet echt, alleen zweef ik om de drie, vier uurs voor één halfuur naar jouw dromenryk over; om te zien hoe ook dààr de bloemen bloeien.

de vyand kraakt onder myn laarzen. de allerbeste americaanse wapens zyn bezig, met treinen, met duikboten, in oekraïne naar binnen te rollen; gitzwarte bloemkoolwolken pakken zich tezamen boven het huiverige moskou - dat bezig is, een aardbeving te ondergaan.

grote nêstor, die tafels doet zweven, terug van heel even - geef ons cash! 

amen.