nieuw sinds vandaag: 2 november 2024: met Braeckman en van Bendegem op Boektopia, Kortrijk.
al myn speeldagen, ziehier:
info: vitalski3@gmail.com
donderdag 4 juli 2024
woensdag 3 juli 2024
quote van de week
johan petit over deze blog, en over myn zelf meer in het algemeen, op de website van jo komkommer; "de aanlegplaats", een website die zich in blogs specialiseert...
‘Ergens moet er een gen zijn dat ik mis. Al heel mijn leven zou ik graag iemand willen zijn die modelbouw-boetjes in elkaar knutselt en van alles en nog wat verzamelt. In mijn ogen is een blog bijhouden zoiets als een dagboek. Om het dagelijks te doen moet je over een zekere wilskracht en discipline beschikken en beiden ontbeer ik. Telkens begin ik er vol goede moed aan maar al snel hou ik het, tot mijn grote spijt, voor gezien. Mijn grote voorbeeld is natuurlijk de blog van Vitalski. Die is fenomenaal. Waarom? Dankzij zijn blog zie je hoe onwaarschijnlijk rijk en groot en allesomvattend een leven is. Natuurlijk, Vital maakt veel mee. Maar zelfs als dat niet het geval zou zijn… Ken je het spreekwoord: Elke mens die sterft is een museum dat afbrandt? In de blog van Vitalski voel je dat onderhuids goed aan. Je voelt hoeveel er in een mensenleven gebeurt.’
‘Vitalski is voor mij op tal van vlakken een grote inspiratiebron. Aan de ene kant wil hij beroemd worden en tegelijkertijd is hij volstrekt compromisloos. Die mens is een wandelende paradox. Vital is wat mij betreft echt geniaal. Als ge alleen nog maar naar die man zijn oeuvre kijkt zonder rekening te houden met zijn muziek en al de voorstellingen die hij in elkaar heeft gestoken en wat weet ik verder nog… Wat hij allemaal heeft gedaan… Denk bijvoorbeeld aan de rijkdom van zijn poëzie. Die stuntgedichten met telkens dezelfde klinkers zoals in Hond vond ons tof. Het gedicht dat ik persoonlijk het strafste vind is Oktus Boktus waarin hij speelt met de taal van Ernest Claes. Zijn brein schiet alle kanten op. Zo heeft hij eens op zijn blog een stuk over leestekens geschreven: dat was echt van een interplanetair niveau. Hij rangschikt en maakt zinnen waar een onzichtbare logica in schuilt die normale stervelingen eigenlijk niet snappen. Vital, die van opleiding germanist is, weet echt alles van taal. Hij schittert op eenzame hoogte en in die zin ben ik trots dat hij ook een fan van mij is.’
waar was je te woensdag
afdeling spoed
rocco james conan
iedereen in paniek
hyzelf echter zeer trots;
"is gebeurd met het skateboarden!!..."
at the movies
voor myn vlog van een paar dagen terug, haalde ik, zoals jullie weten, zomaar, op goed geluk, een hoopje boeken uit myn kast (voor myn "boeken-programma"); ineens had ik toen een biography betreffende sonic youth in myn handen, geschreven door ene david browne, een boek dat ik nog nooit één keer had opengehad. gisteren en eêrgisteren dan toch met ongemeen veel plezier daarin aan het lezen geweest - wel rechtstreeks naar de bladzyden van de jaren des onderscheids: de jaren van de elpees "day dream nation", maar meer nog die van "goo", en zo mogelyk nog meer die van "dirty".
dat is een ongemeen plezier; in een rommelige, naar zweet stinkende slaapkamer in de zomer, om drie uur snachts, met een tonic binnen handbereik,in muziek-biographieën liggen te lezen (tegelyk las ik ook in dat onnozele boekje "de laatste dagen van jim morrison, ha-ha... hoe oud ben...)(in dat boekje word bewezen dat jim morrison wél nog leeft - en daar ben ik in meê, in dat verhaal. zelfs denk ik dat hy zich binnenkort, dit jaar nog, opeens weêr openbaar gaat maken.)
de elpee "goo", dat is 1990. de elpee "dirty", dat is 1992. "goo" is beter dan "dirty", omdat er alleen op goo géén slechte nummers staan; maar de vyf béste songs van de twee platen samen, staan toch wel alle vyf op "dirty". de producer van die "dirty" is butch vig. sonic youth had nirvana bekend gemaakt, dus dat was een wederdienst (butch vig produceerde "nevermind"). ik moet niet doen alsof ik iets van producers afweet, maar dit is duidelyk voor een ezel; hoe die butch vig juist op dat cruciale kruispunt in de muziekgeschiedenis, aan sonic youth die "oempffff" heeft gegeven, die ze niet persé nodig hadden, maar die nu, na al die jaren, toch wel nog altyd doorschittert.
de single-keuzes uit "dirty" waren achterlyk. ze hadden natuurlyk "sugar kane" op single moeten zetten, en "orange spit"...
iemand, een bassist of zo, die deel uitmaakte van één van die vele groepjes die toen rond deze groep heen cirkelden, tekent voor het beste citaat uit deze biographie; we schryven effectief weêr 1992. "ik droomde geregeld van kim gordon. dat waren dan angstige dromen. alles hing ervan af, of kim gordon jou cool zou vinden of juist niét. en het erge is: ik was niet de enige met zo'n dromen. die hele generatie hing af van de toevallige goedkeuring van kim gordon."
ook in dat jaar kreeg sonic youth telephoon van het management van U2. of ze, op de aanstaande toer van U2, in het voorprogramma wilden spelen. de manager van sonic youth stelde een krankzinnig hoog bedrag voor, meer dan 20 keer het normale bedrag voor zo'n opdracht. hy dacht by zichzelf: "als jullie onze street credibility van ons willen overkopen, dan zullen je ervoor betàlen." "oké," zegt die aan de andere kant van de telephoondraad. "ik leg het hier even voor." die hebben echter nooit meer teruggebeld.
lykt me toch een misstap. nà "dirty" is sonic youth min of meer weêr in elkaâr gezakt. als ze, in plaats daarvan, naar een nog grotere racket waren overgestapt, dan hadden ze daar zeker nieuwe betekenissen uit kunnen putten. nu was het knal terug naar hun eigen navel, wat hadden ze dààraan?
enfin, dat is allemaal het boék. de film - zal voor morgen zyn. of fuck dat, zelfs. wat die film betreft, wilden-ik alleen maar zeggen, dat ik de muziek zeer graâg lust, maar dat ik de stuipen kryg van alle bullshit daarrond. die film bekykende, zag ik myzelf weder in de jaren 90 - hoe fenonemaal ongelukkig ik toen was. door de schuld van die grunge, in de brede zin van het woord. ik haatte die mode, dat omgekeerde fascisme, die verplichte nep-onverschilligheid en die lelyke kleêren ook..
dreamer
toen ik, een halfjaar geleden, weêr ophield met lesgeven plotsklaps, wist ik op voorhand dat ik er van dan af nog jàren van ging dromen, toch wél op die school rond te hangen. vannacht was het alwéér prys. deze keer was myn aanwezigheid daar behalve gênant en ongepast toch ook wél half verantwoord; er gingen deliberaties plaatsgrypen, en gedurende de maanden september, october en november had ik toch wel immers nog drie, vier klassen hierzo. het vervelende was dat ik geen enkele leerling meer by naam herkende, en dus aldoor met myn mond vol tanden zat, aldus wrevel verwekkend by de directie. zoals meestal in deze dromen dacht ik aldoor: wat doé ik hier nog, waarom moeten die kwaad op my zyn, ik ben zelfs helemaal niet verplicht om hier dit werk nog te zitten leveren...
gast-auteur
door Robert Baeken6.
De vrouw rekte het minuten langer dan nodig.
‘Zojuist stond iemand in het portaal naar je uit te kijken!’ Thyssens onverwachte tussenkomst bracht haar wat van de wijs. ‘Natuurlijk wil ik me nergens mee bemoeien.’
‘Mijn man! Hij moest vandaag voor de rechter verschijnen, net als jij!’
‘Hé, waren jullie daar ook?’
‘Enkel voor een kleinigheid! Ik weet nog niet waartoe hij veroordeeld is. Tijdens de zitting werd ik misselijk en toen ben ik naar buiten gegaan.’
‘Ben je niet benieuwd?’
‘Ik verneem het straks wel.’
Zij hebben ruzie, giste hij. Of mogelijk zit hun relatie scheef. ‘Over het geval Thyssen ben je dus volledig ingelicht?’
‘Ik zou je liever niet als een geval beschouwen. Jouw reactie op het verraad van je ex verdiende meer begrip dan je van die gerimpelde kop hebt gekregen.’
‘Wat lief van je! Bedankt.’
Dat zij toenadering zocht, was niet ongewoon. Door zijn beroep kwam hij vaak met krolse vrouwtjes in aanraking. Meer dan hem lief was, drongen ze zich in de roes van een uitgaansavond lichtzinnig aan hem op. Behalve dat haar elegante verschijning een onmiddellijke begeerte mogelijk maakte, waren de omstandigheden hier zo verschillend dat hij zich afvroeg wat ze voorhad. Terwijl hij haar blank gezicht met de schuine baret en de weelde van haar roodbruine haarlokken, reikend tot haar schouders, als een positief beeld vastlegde, werd hij zich pijnlijk bewust van sommige ervaringen met andere aantrekkelijke vrouwen. Daaruit had hij geleerd dat schoonheid ook in de val kan lokken. Speel haar die troef vooral niet in handen, dacht hij. Hou het hoofd koel. Tracht haar niet te begeren, of wek ten minste niet die schijn.
Alsof hij enkel een vrijblijvend praatje wilde aanknopen, vroeg hij of ze in de buurt woonde. Op haar behoefte om te praten, reageerde hij met belangstellende knikjes. Terwijl ze uitlegde dat zij vanwege haar beroep als mannequin vaak uithuizig was, kwam hij aan haar tafeltje zitten. ‘Ik heb de indruk dat het niet zo best botert tussen jullie beiden,’ besloot hij, nadat Vanessa, zoals zij zich in de loop van hun gesprek aan hem had voorgesteld, het ook eventjes over haar huwelijk had.
In het lusteloze slokje waarmee zij haar kop ledigde, ontdekte hij een gebaar van onverschilligheid. ‘Juist opgemerkt! Ik overweeg ernstig om een poosje van hem weg te gaan. Niet om me al definitief van hem te laten scheiden. Daarvoor is het me nog te onduidelijk wat er tussen ons misgaat. Want zie je, Paul is best een lieverd. Dus neem ik aan dat wij niet bij elkaar passen. Of anders deug ik niet.’
‘Ja...’ zei hij enkel. Eigenlijk had hij met een gepast gezegde op haar woorden willen inhaken, maar hij wist niets beters te bedenken dan een peinzende blik, bedoeld om de indruk te wekken dat hij haar interessant vond. Thys dacht eraan dat hij, wilde hij niet te laat thuiskomen, zou moeten opstappen. Daarom kwam het goed uit dat zij op haar horloge keek en terloops opmerkte dat het middag was.
(WORDT VERVOLGD...)
maandag 1 juli 2024
today, my Blog is a Podcast
https://wbrs.online/index.php/podcast/ter-leering-ende-vermaeck/
zondag was ik te gâst op het programma "ter lering ende vermaeck", van de beroemde volksdichter nooit nooit.
dit veelzydige programma duurt een uur en zes minuten, en ontslaat my derhalve van al te veel verdere blog-activiteiten vandaag...
iedere dag een gedicht
SOLO SLIM
doordat die kinderen er altyd zyn
is luv nu veel minder bereikbaar.
vanbinnen ervaar ik daarom een pyn
als lag ik op een lykbaar.
ziet zy het niet - wanneer ik haar sein?
alsof ik myn eigen ryk spaar.
als pitouche my vraagt: spreekt zy latyn?
dan ik zeg: ga kyken, en stryk haar.
dit hol hebben wyzelf gezocht.
wy vochten ons hier naartoe.
dan maakten-ik ineens een scherpe bocht,
en borg my in dit taboe.
wat ervan komt als je blogt.
jy woont in kathmandu.
GAST-AUTEUR
VERZUCHTINGEN
door Robert Baeken
THYS OF THYSSEN
Via een doorzichtig gewreven plekje in het beslagen vensterglas had Thys een dame door de regen zien lopen. Het was middag en hij zat achter een lege pint, wachtend op de bus. Eigenlijk zou hij moeten opstaan en weggaan, maar doordat de veroordeling hem alle fut had ontnomen, besloot hij een latere bus te nemen.
De dame verscheen in het portaal, vouwde haar regenscherm dicht en schudde er haastig de druppels af. Doordat het café leeg was, zag het er even naar uit dat zij direct weer naar buiten zou gaan. Maar nadat hun blikken elkaar hadden gekruist, ontdeed ze zich dan toch van haar regenmantel. Thys schatte haar dertig, - vijf jaar jonger dan hijzelf. Zij droeg een tweedelig pak in rood fluweel dat bevallig rond haar figuur paste. Haar schuine baret uit hetzelfde rood fluweel liet ze gewoon op het hoofd staan. Ervan bewust dat zij werd geobserveerd, wandelde zij met afgemeten passen naar de baas achter het buffet.
Tussen zijn zitplaats en de bar telde Thys genoeg vrije tafels, zodat de jongedame, nadat zij iets had besteld, niet noodzakelijk in zijn buurt hoefde te gaan zitten. Met groeiende verbazing hoorde hij haar voetstappen tot bij een naburig tafeltje, vanwaar zij hem met een minzaam lachje toeknikte en, alvorens te gaan zitten, op haar beurt een stukje glas van het beslagen venster schoonwreef.
In de daaropvolgende stilte stuurde zij hem een blik toe; alsof ze iets wilde zeggen. Maar hij had haar nooit eerder gezien. Hij moest zichzelf niet wijsmaken dat zij van hem gecharmeerd was. Doordat hij haar wilde aanspreken, maar zich vergeefs afvroeg hoe te beginnen, voelde hij zich wat ongemakkelijk. Hij kon niet domweg over het weer praten. De vrouw wist ook wel dat het regende. Toen de baas haar bestelling bracht, - thee met citroen, - maakte hij van de gelegenheid gebruik een tweede biertje te vragen.
De jongedame bracht haar ogen bij het venster.
‘Niks te zien buiten!’ Daarmee hoopte hij haar weer eens te zien glimlachen. En zo gebeurde het ook. Haar ogen schitterden. Thys keek op zijn beurt door het venster. In een grijze, druppelende massa tekenden zich de vage omtrekken af van het slot. Over de brug waarlangs hij haar enkele minuten voordien naar buiten had zien lopen, spoedde zich een man met opgetrokken kraag. De dame had zijn komst zeker ook opgemerkt. Na eerst rustig te hebben gezeten, was de haast waarmee zij naar het toilet verdween ongewoon; alsof zij, eerder dan hier op hem te wachten, zich voor hem wilde verstoppen.
Zoals verwacht, kwam de man in het portaal opduiken. Maar in plaats van binnen te komen, bleef hij staan, met het voorhoofd schuin tegen de glazen deur. Thys kon hem wijzen op de dampende kop thee. Dat het gebeuren hem amuseerde, was geen reden om die kerel een dienst te bewijzen. In de weinige tijd, nodig om zich ervan te vergewissen dat het café nagenoeg leeg was, gaf hij de indruk van een slapjanus. Op zijn bleek gezicht stond een zware bril; daarin blikten twee gekwelde ogen onrustig heen en weer.
(wordt vervolgd...)
Abonneren op:
Posts (Atom)
