waarin vitalski zonder franje de dag overloopt, een dag als een andere, morgen vergeten, vandaag zelfs al byna...
nu b.h.v. eindelyk gesplitst is, gaat alles veel beter. geen rugpyn meer, geen krampen meer, iedereen in de straat is gelukkiger, het brood goedkoper - eindelyk! waarom heeft dat zolang moeten duren? vooral halle was een harde noot, vilvoorde viel wel meê...
wakkergeworden in de klappeistraat, door het mooie gezang van myn dochter beneden. my aangekleed en gewassen met op de achtergrond "villa politica". de kleine van de grond opgetild en geknuffeld, van luv een paar koffiekoeken én een goeie koffie gekregen (onlangs dronk ik by my thuis een koffie die vreemd genoeg zo gek smaakte dat ik hem algauw weêr moest weggieten, langs de lavabo...) om 11 uur naar gent vertrokken, in de wagen de cd "join hands" gespeeld van siouxie en the banshees etc...
by veerle thuis, in de serpentstraat nummer 7, teksten liggen knippen en plakken, wezenlyk evenwel een zekere gevoelsmatige terugval in het product; goed: weg met dwangmatigheden; maar hier of daar dreigt er nu wel een kind met het badwater te verzwelgen... tyd om de schryftafel voor een dag of twee opzy te zetten en de bühne te gaan opzoeken. tussen veerle malschaert en jeroen leenders, die het beiden extreem druk hebben, een zeker gekibbel moeten opvangen, al bleek dit een uur daarna weêr bygelegd... ik zei tegen luv, later op de dag:"wy maken zo geen ruzie," maar luv zei daarop:"gy zeidt gisteren nog dat ik te dik ben om onder die zetel te kunnen." (de afstandbediener lag toen onder de zetel.) en voegde daaraan toe:"hopelyk ga je zo geen dingen zeggen op het eerstvolgende familiefeest."
om vyf uur savonds alweêr naar huis, vreemd genoeg geen enkele file... op de radio die speech van elio di rupo - ondraaglyk toch? een sympathieke vent doch de waarheid is uiteindelyk toch wel dat je dat koetervlaams niet aankan; we hadden al zo'n koning, nu ook nog eens zo'n president...
net op tyd terug thuis om mollie meê in bed te steken. weêr overhuis om myn optreden voor morgen voor te bereiden, voorprogramma voor jowan petit. dan wéér naar de klappeistraat om met luv voort te kyken naar de verpletterende film "ludwig II" van visconti - ik heb die film al wel zes keer gezien, ik weet zelf niet waarom...
stoofvlees met aardappelen...
nu een goeie fles cola - een mens kan soms worden overvallen door goesting in cola... zou die "zero" écht zonder suiker zyn?? dat kan ik niet geloven...
daarjuist telephoon van myn uitgever. er zyn van "ik slaap als een croissant" alles by mekaar 600 exemplaren verkocht - feitelyk nét geen 600. een beter boek kan ik niet schryven en meer publiciteit zal ik nooit halen, dus ik kan alleen maar tot de conclusie komen dat het geen zin meer heeft om boeken te maken en te willen uitbrengen. daar stop nu maar meê, het is genoeg geweest.
subiet naar bert lezy in café thalamus om daar een paar "vrouweneilanden" te gaan afleveren...
good night.
4 opmerkingen:
Ik zie jou nooit echt helemaal stoppen met schrijven, Vital, al was het maar uit de liefde voor de letteren, pure passie en een flinke brok idealisme.
Oei, stoppen met schryven lykt my nogal drastisch. Ik moet zeggen dat ik met veel plezier jouw autobiografie gelezen heb. En daarna ben ik op zoek gegaan naar de rest van jouw oeuvre. Sommige oudere werken zijn moeilyk te vinden maar het meeste heb ik ondertussen gelezen en ik heb er ook plezier aan beleefd. Je hoeft voor my geen veelschryver te worden maar om de zoveel tijd een boek of graphic novel van Vitalski moet toch kunnen. Alvast bedankt voor de reeds geleverde werken!
Ik weet bijna zeker dat als je je blogs bundelt à la een soort "dagboek van" met tussendoor een tekeningetje of foto erbij, dat dat heel goed gaat verkopen. Die lezen erg lekker en soms wil de man in de straat gewoon iets simpels lezen zoals hoe iemand zijn boterham besmeert, hoe hij z 'n dag indeelt, dat z 'n vrouwke z 'n koffie klaar zet en z 'n dochter met een stuk stof speelt, hoe hij onderhevig is aan grillen, hoe hij in de files staat enz. Het leven zoals het is....Kortom: makkelijk en herkenbaar leesplezier, I love it! Adrian Mole, maar dan echt!!
dank... het was ook niet zo heel erg drastisch bedoeld;;;
Een reactie posten