waarin vitalski de tyd pakt om nog eens breedvoerig voort te wauwelen omtrent de kleinigheden die het leven uitmaken...
slecht nieuws voor myn blog: ik ben myn phototoestel wel niet heus kwyt, maar weet het toch al een tydje nergens meer liggen. en dat terwyl ik vandaag en gisteren weêr velerlei zeemonsters heb getrotseerd. niet dat ik myzelf mythologiseer uit eigenliefde - het gebeurt uit liefde voor de mythologie, bedreigd als deze wordt door de videoclip - vorm ontdaan van verhaal.
het gaat iets beter met mijn rechtse duim, al blyft het moeilyk typen. wat komt doordat er, op aanbevelen van konrad, een merkwaardig iets rondheen is gewikkeld met een verband, namelyk een opgerold blad van een savooi. den doktoor had my wel reeds volgestouwd met antibiotica en hallucinogene codeïne, door dewelke ik om de drie uur inslaap en dan rare dromen op visite kryg, maar die pillen baatten weinig, terwyl die voze savooi wel degelyk zyn vruchten afwerpt. dus iedereen die van zyn abcessen afwil: pluk die rare kool (zo één kool is omvangryk genoeg om zeventig duimen te genezen, maar behalve myzelf ken ik hier in de straat niet nog iemand met last van duimpyn...)
in de ochtend naar wilryk gereden, om een verzekeringsagent de schade te laten opmeten aan onze wagen - voor de nieuwkomers: vitalski had onlangs, op een dag vlak voor hy op het land van penelope strandde, een auto-accident - een tegenligger nam zyn bocht te scherp en vlamde frontaal op hem af - het soort van mededelingen dat (verkeersberichten zynde) jowan petit "te onliterair" noemt... de verzekeraars deden hun job, namelyk door my te verzekeren dat ik überhaupt niks zou trekken; myn geval werd bestempeld met de professionele term "totaalverlies"; dwz uw wagen is zo hopeloos dat de herstelkosten hoger zouden oplopen dan wat die wagen zelf nog voorstelt. awel, merci.
thuis al myn spaarkvarkens omgekeerd... ook de nog levende spaarvarkens, och arme... zullen een nieve auto moeten kopen, immers... dat spaargeld was ik beginnen opzyleggen omdat ik, eerder in de tyd, was beginnen hunkeren naar een soort sabbatjaar; ik wilde, over lange wyle verspreid, zodanig veel opzy proberen te leggen, dat ik gedurende een jaar of een halfjaar niet meer zou hoeven te gaan werken. maar gelukkig: op het ogenblik sta ik juist weêr heel graag op scène, ik heb het spelplezier herontdekt, en zou my een bestaan Zonder optredens, Zonder kutopdrachtjes her en der, niet eens believen in te denken.
mollie is ziek, 's nachts reeds riep luv my ineens wakker vanaf beneên:"vital!!!" kryste ze. ik was nog slaapdronken en murmelde:"ja??", doch toen begreep ik: het is vyf uur smorgens dus normaal word ik dan niet aangeroepen (tenzy door john barleycorn) - dus stoof ik de trappen af: mollie was zo erg aan het overgeven dat ze niet meer kon asemen... heel haar pyjamaatje onder de melk... morgen wéêr naar den doktoor... het rare is: hoewel ze dus griep heeft, was ze nooit eerder zo lief, schattig, knuffelig, goedlachs, lollig, vrolyk en aandoenlyk... mollie krollie...
na de garage meteen doorgepeerd naar edegem, waar ik vroeger arriveerde dan afgesproken, zodat ik by De Twee Poolsen alweêr een lasagne kon gaan verorberen (anneman, ex van maria nelson, heeft my erop gewezen dat mensen graag lezen wat ik eet, liefst een simpele ham, dwz het moet niet iedere dag vyf-sterren...) dan repetitie in zaal cartouche met veerle, plus met, voor onze neus, als klankbord, de innemende herwig ilegems. onfortuinlykerwys: zo'n goed gevoel als we gisteren hadden by het spelen, zo tegendraads verliep het vandaag. zo gaat dit werkproces aan "overleef je partner", het toneelstuk, nu al dagenlang zoals een jojo van tof naar ambetant en weêr terug. we staan nergens, ik kryg het op myn heupen... en, ja: het affiche kwam éindelyk van de drukker, doch murphie doet overuren: om een of andere oorzaak waren onze namen er af gevallen - dus: opniéf naar de drucker. dat gaat zo al drie maanden!!!!
naar huis gereden zonder één geringste accident.
morgen twéé voorstellingen van "de gelaarsde kat"; overdag voor ocmw-bestuurders in kapellen, savonds voor jou, alsook voor de prospectoren van culturele centra, alsook voor jong en oud, voor wie wél en voor wie niét meer in sinterklaas geloven, in cc berchem (om halfnegen.) heb er een goed oog in, dat toneelstuk is nu precies één jaar lang aan het roderen geweest; eigenlyk dé moment om eens te beginnen te spreken van een première!!
2 opmerkingen:
Wederom lekker om te lezen: een simpele opsomming van het dag-gebeuren doorspekt met niet al te gezochte flauwe plezante humor! Dit verkoopt volgens mij zelfs in NL!n Jij moet de nieuwe Adrian Mole worden!!
dank je, anoniem!
Een reactie posten