waarin vitalski tydens zyn optreden ineens doodziek wordt...
het kon niet echt uitblyven. woensdagnacht was ik al eens beneden in de woonkamer gekomen om te zien wat er gaande was; luv was bezig, mollie haar diareepamper te soigneren, maar stond zelf, even tussendoor, boven het aanrecht het beste van zichzelf te geven. de dag daarop, donderdag, had ik twee optredens vlak na mekaêr; tussen die twee gigs in, van kapellen onderweg naar berchem, werd ik zogezegd wagenziek. het optreden in berchem was naar myn bescheiden normen extreem succesvol; aardig gevulde tent, sympathieke vibe over-en-weêr, en zuiver uiterlyk was ik in topvorm; na precies één uur doorvechten, moest ik evenwel toch, stante pede zelfs, een kwartiertje pauze inlassen -"istvan," (= myn technieker), "kan je eventjes myn geluid afzetten? ik word enigszins onwel, ik kom binnen een kwartiertje terug..." in de ondergrondse backstage van cc berchem was het rénnen naar de pompbak én zelfs enigszins te laat daar arriveren, zodat de rest van het meubilair er ook aan moest geloven... ik heb het wel zelf weêr opgekuist... maar welaan: na die stevige braakparty, minstens vyf liter rotzooi, stond ik weêr wat sterker, en ging de voorstelling toch weêr voort. een kwartier nà de showtime: opnief een golf... allemaal heel erg, vermits er vele vrienden in de zaal zaten, die ik nu niet meer ben kunnen gaan begroeten.
vandaag de hele dag in bed, heb geprobeerd te schaken tegen de computer maar werd in negen zetten afgemaakt... het droevigste van alles: ik zou vanavond in gooik hebben gespeeld; dat heb ik moeten afbellen... damn...
auto perte total, abces aan myn duimnagel, savooi rond myn hand, geknoei rond een naderende première en nu weêr deze griep... een hectisch najaar...
2 opmerkingen:
hou de moed erin!
Na lange afwezigheid toch nog nog eens op je blog terechtgekomen.
Erg leuke state of beings, het leven zelf met al zijn ups and downs beschreven, erg relativerend om te lezen.
Lommie
tx
Een reactie posten