ik heb myn pa goed by zyn ballen, hy kan het niet over zyn hart krygen om my in de crèche af te zetten, - zelfs bekent hy daar onderhand voor naar een psychiater te moeten -, maar intussen heeft hy dus iédere maandag en iédere vrydag zyn beide handen vol aan my, vandaag van halfacht smorgens tot halfzes savonds; en: die gehele tyd door heb ik niet geslapen ook niet, geen vyf minuten, waarom zou ik? wel, rond 15u, myn pamper goed volgeproduceerd, tot in myn onderrug, een heerlyk stinkend soort groene klei... de nieve pamper deed hy achterstevoren by me aan... doch okay, voorts heeft hy het er wel goed van afgebracht eigenlyk, chapeau...
het probleem is, zegt hyzelf: wanneer hy nu, na alles, dan toch, rond halfzeven savonds, thuiskomt en vry is om te doen wat hy nog wil, dan heeft hy, klaarblykelyk, geen energie meer over, kan hy hooguit nog naar het nieuws zien en daarby in slaap sukkelen en dromen dat hy in noord-korea toeft...
zelf slaap ik, aldus, niét zo goed, momenteel; doordat er zich snachts een teveel aan materiaal voordoet om in zuivere verbystering aan terug te denken. tot voor kort kroop ik enkel op het zachte, witte tapyt in de living, nooit verder dan tot vlak voor de diepe zetel; sinds vanmorgen geraak ik echter, plotsklaps, eender waar en overal, ik snap het zelf niet; tot by de voet van de trap, tot in de keuken, tot onder de keukentafel, waar de verkenning der elektrische kabels zyn aanvang neemt. intussen roep ik in meer klinkers en medeklinkers dan het griekse en het arabische alfabet by mekaâr, en pleeg ik, zo er naar my gewuifd wordt, terug te wuiven...
ik weet het, ik verdien hier geen medaille voor, dat zeg ik ook niet, ik hou jullie maar op de hoogte, voor mocht het jullie benieuwen...
morgen gaan zwemmen in lakonia... met pa én ma... goed zo, we zyn niet héél vaak zyn drieën...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten