eerste deel

Nieuwslijn: Vitalski, je bent de officiële nachtburgemeester van Antwerpen. Hoe word je dat ?

Vitalski: wel, je kunt alleen nachtburgemeester zijn als je officieel de bevestiging hebt van de schepen van cultuur. Als die op een bepaald ogenblik denkt, ja, die man is nachtburgemeester, dan word je in het stadhuis uitgenodigd om met veel ceremonie sabels op je schouders te krijgen en gevierd te worden als officieel Antwerps nachtburgemeester. Dat is me dus overkomen op mijn veertigste verjaardag na een zeer nachtelijk leven van mijn twintigste tot m’n veertigste levensjaar. Ik ben het nu nog altijd, maar leid niet meer het leven van een nachtburgemeester. Dat ligt achter mij. Je krijgt die titel dus pas als dat nachtelijke gezwalp voltooid is. Zoals je ook je diploma pas krijgt als je gedaan hebt met studeren. Dat is er een beetje verraderlijk aan.

Nieuwslijn: en wat betekent dat ? Moet je daar iets voor doen ?

Vitalski: neen, de term nachtburgemeester is het meest anarchistische etiket  aller tijden omdat er geen enkele verplichting tegenover staat, maar hier en daar wel een privilege, dus ik mag overal ongeveer gratis binnen. Ik word ook vaak uitgenodigd of ik word in elk geval heel minutieus op de hoogte gehouden van alles wat er gebeurt. Mensen weten ook wel: als Vitalski er niet is, is je feestje eigenlijk mislukt ! Dat mag toch wel gezegd zijn.

Nieuwslijn: hoeveel collega’s heb je ? Waar bestaat dit nog ?

Vitalski: da’s een goeie vraag. En een actuele. Toevallig is er het laatste weekend van oktober een nachtburgemeesterscongres in Nijmegen. Daar kan je dus zien dat er echt wel 40 steden zijn in Nederland met een nachtburgemeester, twee in Engeland, ook enkele in Duitsland, en sinds kort zijn er twee in België. Vorig congres was ik de enige, nu komt er ook een nachtburgemeester van Kortrijk, maar ik ken hem niet persoonlijk.

Nieuwslijn: is er al een opvolger in zicht ?

Vitalski: neen, je bent dat voor het leven. Dat is een beetje het verschil tussen nachtburgemeester en stadsdichter. Als je de juiste connecties hebt met een kleine elite van juryleden en het juiste papierke invult, dan word je gedurende één of twee jaar de stadsdichter, dus eigenlijk een extrapolatie van onze bureaucratie die dan wordt neergepoot in de poëtische wereld. Terwijl het nachtburgemeesterschap, da’s bijna een goede fee, die op je schouder neer landt. Dat zijn eigenlijk bovenaardse krachten.

Nieuwslijn: je hebt ooit gezegd: ik ga voor de status van Europese bekendheid. Is dat gelukt ?

Vitalski: lange tijd ben ik wel gefascineerd geweest door roem en heb ik ook de ambitie gehad om beroemd te worden. Of misschien was dat voor mezelf een parodie op die ambitie, ik weet zelf niet hoe oprecht dat was. In ieder geval is dat op de duur wel oprecht geworden. Maar nu ligt die ambitie weer helemaal achter mij. Ik vind dat je tot je veertigste levensjaar vanalle verwachtingen mag projecteren en dromen van een realiteit die er niet is, maar die moet komen… maar na je veertigste moet je dat weer terug afbouwen, moet je terug heel rustig bergaf gaan, en eigenlijk proberen de realiteit te confronteren zoals die is, zonder die nog te willen veranderen. Ik kreeg van dan af toch een beetje rust. Het is de aanloop naar m’n pensioen nu.

Nieuwslijn: hoe ver ben je geweest in die Europese bekendheid ?

Vitalski: wel, ik ben zeker een BV geweest in het jaar 2006. Ik ben ook gedurende één weekend een BN geweest, namelijk toen ik een prijs won in Nederland en in het programma “De wereld draait door” kwam. Dan liep ik dus over het Spui in Amsterdam en werd ik aangesproken door jonge meisjes. Ik heb ook opgetreden in Londen, een week lang, en ook enkele keren in New York. Ik heb zelfs op een berg in Oeganda een conference gegeven voor een twintigtal negers. Dus in die zin ben ik toch internationaal.

Johan Petit: zwarten !

Vitalski: ja, maar ik zeg toch graag negers, dat mag van mij zwart op wit gepubliceerd worden…..