het spyt my waarachtig maar
ik ben niet dat grote, witte, neutrale doek
waarop u, naar hartelust, uw gevoelens
van meerderwaardigheid botvieren kan.
veeleer ben ik als die spiegel
die dat valse, gele kaarslicht van u
weerkaatst in uw eigen gezicht,
spookachtig, onafgebroken.
het is eenvoudigweg
niet mogelyk uw vingers
aan my te branden,
daar die zich, in waarheid,
permanent
branden aan zichzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten