zaterdag 24 september 2016

iedere dag een sonnet














PASTORALE

een zeer zachte bries draagt de klokken van de sint-eligiuskerk
haast onmerkbaar tot in de schemerryke tuin waar ik werk.
aan een zoveelste bedding van sprakeloos stro, en zonder wrok,
zo dien ik als een misdienaar dit oneindige konynenhok.

met een zingend hart veeg ik, als op vacantie een vrye klerk,
jullie eerlyke, droge keutels uit de zyden van dit perk.
en sla ik daarna, gestreng, tegen de grond met myn stok,
dan rennen jullie erkentelyk vlug naar binnen voor een slok.

vaak kwam ik hier ook uitgeput in 't midden van de nacht,
en vond ik in het duister toch vanzelf die stille kracht.

benyden doe ik, zelfs met maar één schaap, een goeie herder.
hoe moet ik, vanaf volgende week, totààl zonder jullie verder?

in myn dromen zal ik rond dit paradys een tuinhek laten bouwen.
doordat ik jullie beiden zou wensen by te houden.

1 opmerking:

Anoniem zei

Zonder verder dralen

Wat dient de mens in onoverzichtelijk dwalen

Kies een hoek in uw tuin alwaar het kot der konijnen
passend staat. Een x-aantal vierkante meters rondom
dit knagerhuis omheint u met een hek of 'n obstructie
anderzijds, een 10-tal centimeters onder de oppervlakte
-binnen deze omheining- brengt u stevig gaas aan en in
uw stedelijke paradijs gloort het pais en vree. Indien gewenst
kom 'k af en neem de leiding bij de werkzaamheden. Gloedvol
doch gedwee. Uw schrijfsel greep mij bij de lurven. Tiens!

Uwes