rare dagen in barakstad, ook vandaag weêr...
het duurt tegenwoordig echt vyf tot zes uurs vooraleêr ik werkelyk ben wakker geworden - met als voordeel dat ik, aldus, met myn teêrbeminde geliefde luv een lange poos netflix kon liggen bezien, alvorens effectief in "actie" te schieten (= rondbellen en -mailen, byzonderlyk voor die drie revues in de maand van mei...) dat alles is geheel niet raar - doch wel dit hier, o lezers: eerst werd, in park noord, om halfvyf in de namiddag, mollie haar fietsje gestolen, met name gedurende die éne minuut toen ze, om bloemen te gaan plukken, voor witje en chocolate, het vehikel tegen een boom was gaan zetten. exact één uur later, weêr thuis, komt mollie op handen en voeten brullend en wenend de woonkamer in gerold: beneên in de tuin was ze bovenop een barkruk gaan staan, dewelken-op eigen beurt op een tafel stond; zodoende bellen blazend, viel ze voorover - doch, o lezers: ze had geprobeerd zich overiend te houden AAN HET ELLENTRIEKDRAAD AAN HET PLAFOND (het plafond, dwz de onderkant van ons terras op het eerste verdiep); dwz mollie heeft een SUPERHARDE ELEKTROSHOCK GEHAD!! dat ze daartydens niet naar beneên is gestuiterd bovendien, is onbegrypelyk. dat ze nu gewoon weêr voortleeft als vanouds, is een zoveelste (triljardste) reden om het gesternte te gedenken, te roemen, bewieroken en te glorificeren...
intussen blyk ikzelf ook seniel, byzonderlyk op deze volgende wyze: eerst bestel ik, telephonisch, een eettafel by de tibetaan - een kwartier daarna ga ik voor het gehele gezin frieten halen. echt?? wanneer, op een ogenblik, de deurbel gaat (onderwyl ik die frieten en die bicky-burger bezig ben te verorberen), valt zelfs myn frank niet dat dit die tibetaanse traiteur moet wezen; "dat zal," zegt ook luv, "de morrie, of de luizenaap, of anders de straat-rik wel wezen,"- dwz: beter niét opendoen! maar: de kinderen gingen toch wél opendoen (ze hopen altyd dat het tony argil is, die altyd een heel erg wild hondje by zich heeft)- gelukkig: het was dus die traiteur! ik zei zelfs tegen hem, per ongeluk:"ah ja, ik was u al vergeten!"
dan maar gewoon door mekaâr gevreten: frieten met mayonaise - en ryst met currie...
van asterix op drie dagen tyds tot obelix...
om zeven uur savonds bedenk ik:"vanavond misschien toch maar eens naar bob dylan gaan zien?" het sportpaleis is hier letterlyk 300 seconden lopen vandaan. zodat ik, zonder veel nadenken, ook britney spears, bruce springsteen en zelfs de kreuners al wel 'ns ben gaan bezien; gewoon wanneer die beginnen te spelen, juist op een moment wanneer ik besef: ik moet er eens uit!
drie maand geleên had ik voor die bob dylan wel al 'ns een ticket willen bestellen, maar die website deed toen vervelend, driemaal dezelfde coda-box invullen etc, zodat ik uitriep:"fuck dit!" ook wel doordat ik steeds erg moeilyk vind, om drie maand op voorhand te gaan voorspellen waarin ik vandààg misschien goesting ga hebben. vaak moetende optreden, verkies ik het op de andere, vrye avonden meestal om myn kindjes in bed te leggen. dwz ik kan niet aan hun emotionele chantage weêrstaan, telkens wanneer ze zien dat ik uit wil.
maar: aan tafel waren mollie en rocco james conan nu juist een uur lang werkelyk ultra-communicatief geweest, dus begreep ik om zeven uur savonds: myn portie kinder-thee inmiddels al mogen opdrinken; dwz nu ertussen uit muizen, is niet echt een ramp.
daar kwam by dat myn vriend van de radio, rollie uit schoten, my reeds, via sms, de vraag had voorgelegd, of hy voor myn huis zou vermogen te parkeren; dwz: eerst niet naar myn prince-lezing komen, en dan wel, de volgende dag, om naar bob dylan te kunnen gaan, voor myn gevel komen parkeren!!...
hij liet my weten, zelf een ticket hte hebben voor op de allereerste ry...
"tot ziens," aldus ikke tot luv.
"maar heb jy eigenlyk wel een ticket?"
"totaal niet. ik zal wel zien. als het niet lukt, kom ik lekker terug naar ons berenhol..."
voor de lotto arena, zoals het daar heet, stond een drietal sukkels, ieder met eigen een ticket te zwaaien. myn instinct blies my naar de meest linkse toen. "hoeveel?" "99 euro." "hoe komt het," wilden-ik aan de weet komen, "dat je dit te koop aanbiedt?" "dit was het ticket voor myn vader. maar die is diep in de tachtig, we wisten op voorhand dat 'ie misschien niet zou kunnen." "oké dan - maar je gaat met my meê tot voorby de ingang..."
langer verhaal kort: het was, lezers, een ticketje VOOR DE ALLERVOORSTE RY, PAL IN HET MIDDEN. dwz: van alle 40.000 mensen in de arena, zat ik HET ALLER-DICHTST BY BOB DYLAN ZELF. ongeveer drie meters van hem af, met niks of niemand ertussen. ik zag zyn neushaar. hoe het geluid in de zaal was, kan ik niet zeggen, maar het geluid op het podium was uitmuntend, echt ongewoon!
de mensen naast my hadden allen 350 euro betaald voor deze plek.
terloops zag ik ook, lezers, dat myn vriend rolly, by nadere beschouwing, niet op de eerste, maar op de twééde ry zat. aldus kon ik naar hem sms'en:"ik zie dat jy op de twééde ry zit? de twééde ry - daar zou ik geen genoegen meê nemen."
bob dylan vyf keer live gezien hebbend, durf ik te zeggen dat hy alleen vandààg echt grandioos was - hoe ouder die wordt, hoe mooier die zingt. vroeger zong die zelfs lelyk. maar nu heeft zyn stem dat perfecte schuurpapier-geluid...
de mens is ervoor gemaakt om heel erg oud te worden, echt zo oud mogelyk.
toon hermans heeft wel eens het volgende gezegd over zichzelf:"nou ja," zei hy oprecht. "tot myn vyftigste was ik eigenlyk een boerenpummel." dit geldt voor de meesten onder ons.
ons antwoord op de islam (een ander thema, opeens), is niet het christendom, maar wel: ons antwoord op de islam, is de cowboy. de cowboy is de regeerder van de wereld. echt waar.
wel begreep ik meteen: dit is een fantastisch concert - maar: nu ook weêr niet nog beter dan pakweg een op dreef zynde wannes van de velde...
nadien my nog posters en een t-shirt aangeschaft, én zelfs een bob-dylan-sheriff-ster. daarna my naar café de kroon overgefloten laten worden, door de doorluchtige charlie de keersmaeker. tweemaal thee citroen.
daarjuist 250 euro moeten betalen of m'n internet bleef afgesloten - wat is dat nu weêr...
het zyn vreemde tyden, inderdaad - en het zomert byna in barakstad...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten