5/14 de fysiognomie van maigret versus die van atkinson

de briljante simenon heeft ons zyn personage nooit volledig beschreven. in zyn memoires beschryft hy hoe hy het figuur voor zich zag opdoemen, op een terrasje te delftzyl, groningen, waar hy langsvoer met zyn aak, de ostrogoth; al schryvende zag hy, zegt hy, een silhouet voor zich opdoemen; en by dat silhouet is het eigenlyk altyd gebleven.

    jules maigret is groot en breed geschouderd. er wordt wel eens zo naar hem verwezen:"die met zyn brede schouders." hy heeft een dikke buik. hy heeft grote handen. als hy ergens gaat staan, byvoorbeeld aan zyn venster, om de quai des orfèvres te overschouwen, dan staat hy daar "geplant" (met zyn handen in zyn zakken.) erg vaak gebruikt hy zyn plompe grote gestalte om zyn vyand te overbluffen.
    volgens kenners is maigret één meter tachtig, en weegt hy negentig kilo.

    hierby vergeleken is atkinson uiteraard veel te febel.

    wél heeft hy het juiste haar; maigret heeft "dik haar", alsook het juiste, pafferige, wat opgezwollen gezicht. dat klopt echt met het boekje.

    bovendien: in de loop van zyn serie, is simenon die robuustheid van maigret geleidelyk aan beginnen te diminueren. hy zei zelf wel 'ns, in een interview, dat dit kwam doordat hy zich zélf naar het model van een reeks maigret-films was beginnen te richten, met name die van jean gabin, en wel toevallig juist vanaf diens verfilming van "de maniak van montmartre", 1958.

    wat er dan gebeurde, is dat dit "gewicht" van maigret alsmaar meer een pyschologisch iets werd. een broedende blik, die de bekekene door merg en been gaat. en ja, laat dit nu juist de kolossale verdienste zyn van rowan atkinson, meê geholpen door zyn vette wenkbrauwen, maar ook zyn acteerstalent en/of die van de regisseur: de weinig verbale man straalt een onmiskenbaar mysterie uit. de kyker deelt spontaan het ontzag dat kennelyk ook alle agenten voor hem aan den dag leggen - wat ook goed geacteerd is van al die agenten. dit gaat, kortom, 100% over charisma.

    naar myn nederige mening blykt rowan atkinson, tot myn eigen verstomming, de beste maigret denkbaar.

    (iets gelykaardigs had ik ooit met leonardo dicaprio die arthur rimbaud moest voorstellen. je denkt: dat kàn niet - en dan zie je hem bezig en denk je: het IS arthur rimbaud...)

    michael gambon was als een engelse maigret, in de jaren negentig, véél te vinnig, hip en verbaal - althans volgens de kenner jean-paul van spaendonck, die in deze wel gelyk zal hebben, en rupert davies, uit de jaren zestig, had nul mysterie...