smiddags, voordat ik de kinderen ging halen, ging het schryven erg goed; maar snachts, nadat myn gezin was gaan slapen, bleek het, om my in die schryf-handeling weêr "in" te heisen, een pak moeilyker; zelfs in die mate, dat ik my plotsklaps en met erg veel scherpte weêr het gevoelen moest indenken, van het begeren naar een cigaret. de cigaret zoals die van herman de coninck; links van je typmachine iets om van te drinken, rechts het rookgerief; om dit te inhaleren, teneinde het denken te bevorderen; inhaleren om je naar dat schryfwerk toe te zuigen. de cigaret ook, zoals die van serge gainsbourgh, live in het zenith in parys in 1988: één zinnetje poëzie declameren, en dan één stevige trek van die cigaret; nog eens één enkel zinnetje geniale poëzie, en nog eens die cigaret; en alzo die gehele nacht door... naar dit welbewust zyn credo was: de dichter, zo sprak hy, moet op de bodem van de stedelyke kanker naar omhoog spuwen, gepekeld door vuilnis en drank en nicotine...
myn eigenste thee-drink ritueel aan de schryftafel is opgebruikt, ik denk wegens teveel moeten plassen daarvan; nu heb ik de fetisj van de experimentele frisdranken; appletiser, tao kiwi, holinger cola...
nachtelyke telephoon van myn vriend c.m.n., die nu twintig jaar druk bezig is met afkicken van sneeuwballen. "ik dacht ik ga me eindelyk iets gunnen, ik heb net genoeg geld voor een callgirl, ik ga die bellen, dan ga ik wel niét op reis deze zomer!" dus hy belde naar die callgirl; maar dan, precies wanneer die naar hem onderweg is, komt hy tot het inzicht dat hy zyn geld en zyn portefeuille totaal en definitief kwyt is, en dus écht niet meer in zyn bezit heeft. hoe dit afgelopen is, weet ik niet: hy belde me nog terwyl hy bezig was om, gebukt onder vele angsten, die callgirl aan het opwachten was, zelfs al gestopt zynde met naar dat geld nog te zoeken...
boudewijn van houtem zei wel eens:"ik wil geen kinderen, want met kinderen in huis word je constant aan je eigen verleden herinnerd, en daar heb ik geen zin in." mensen mét kinderen willen de opinies van mensen zonder kinderen graag betuttelen - maar hoe erg gelyk had die man!
al is het vreemde: met die kleuters in huis, herinner in my wel zeer veel van myn eigen kleutertyd - doch byna obsessief word ik de voorbye weken belaagd aan reminiscenties uit myn tienerjaren; aan de gedichten en de verhalen die ik toén schreef. ik was een jaar of vyftien en ik las een interview met een neêrlandse schryfster (weet helaas niet meer wie dan wel precies): zy bewierookte de "genadeloze kracht van het bewustzyn van een tiener," alsook "de weêrgaloze scherpte van de zintuigen van een tiener," byzonderlyk om zich naderhand te bekreunen over, later in het leven, onvermydelyk het verlies daarvan. toén, zelf tiener zynde, veerden-ik van weêrzin overeind: ga ik die kracht en die scherpte dan verliezen????- het leek my onvoorstelbaar.
maar natuurlyk is het gebeurd, erger nog dan gevreesd.
1 opmerking:
Hallokes, 't is met Uwes, alter ego van Dinges
Zo versta ik niets van de alom vertegenwoordigde
tweede leg der zich jonger-denken-te-neuken-meneren
Onbedwingbaar de kloppende gang hunner zwaarbeladen kloten,
wow, kijk daar weer eens lopen, voordat iets van wijsheid mag
neerdalen een verbintenis tussen eieren en zaad reeds gesloten
Blauwe pilletjes om de jonge kippetjes bij te derde-benen, hap-snap,
rap copuleren ten einde het genadeloos inzettende verval te maskeren
Eerdere scherpte verliezen; enkel een theatrale lulhannes zal
er tot een einde zijner tijden over kniezen. Kom aan, sta op en
neem de nieuwe dag in handen, rijper en wijzer het realisme ter kop
Alvorens te uitvoerig uit-te-wijden verblijf ik met een warm toewensen
mijner achting, noodzakelijk ook wat mijn geest is hogelijk in verwachting
Heugelijke geboortes welke ter boek mogen worden gesteld, zó door-ver-teld.
Zomerzotheid in de oog-hand-coördinatie die hip-hóp stuiterend komt aangesneld
Salut, courage!
Uwes
Een reactie posten