wat voorafging:
jonathan druyts heeft zonet, in het sportpaleis, een bekende vlaming vermoord...
DE MOORD OP SERVAIS VERHERSTRAETEN
feuilleton in 40 afleveringen
door don vitalski
AFLEVERING 26
pas nu begon jonathan druyts, naar 'ie dit zelf bemerkte, niet zomaar wat te bibberen, maar werkelyk effenaf te daveren - z'n voetzolen veerden van de grond, z'n gehele eigen lichaam voelden-'ie tot een geraamte worden, hetwelk spastisch weg en weêr schudde. vooral z'n nekbeen was erg! dat sloeg op hol, alsof 'ie op het puntje stond, te zullen gaan ontploffen. en aldus bewoog 'ie zich vooruit, of achteruit, soms ondersteboven, altoos door die lange, ziekelyk witte wandelgangen, zonder dieptezicht, zonder enig vooruitzicht.
maar soms passeerden-'ie een paar mensen, en die keken dan toch, vreemd genoeg, totaal niet naar hem om... die maakten grapjes, die droegen hun t-shirt van kamagurka; die zeiden dingen tegen mekaâr zoals:"wil jy een hamburger...", en ze zàgen hem wel - maar: verder hadden ze blykbaar totààl nergens een idee van... wat gek - het was toch aan hem te zien? ze moésten toch zien dat 'ie helemaal bezig was met kapot te gaan?
en toch, op deze manier geraakten-'ie, redelyk snel zelfs, weêr tot by die trappen, diezelfde trappen waar 'ie vandaag in eerste instantie was gekomen. hy begaf zich terug naar die zogenaamde "blauwe zone". zyn eigen precieze zitstoel, die vermocht 'ie niet meer terug te vinden - te "blurry"; maar inmiddels waren d'r meer stoelen leêg dan bezet, dus in zekere zin opgelucht, zy het verkreukeld als een patiënt, zo gooiden-'ie zich zomaar ergens neêr - als op een brancard, een hôspitaalbed...
"gaat het?" vroeg iemand. een marokkaan was het.
hy wilde zeggen:"ja... jawel..."- maar daar slaagden-'ie niet in.
vanzelf geraakte z'n hoofd op zo'n manier naar opzy gekanteld, dat 'ie weêr zicht kreeg op, ver beneên hem, in die felle lampen, het podium. nog steeds was dat optreden van black eyed peas bezig. op de radio had jonathan die groep wel kunnen pruimen - maar wat die hiérzo nu uitspookte... hoe kon dit! dit was, begreep jonathan, het àllerslechtste muziekoptreden àller tyden - en iedereen wist het!
"myn grootste fout is dat ik die mens nu wel vermoord heb, aan flarden gestoken, goed gedaan - maar: hoe jammer, wat een vergissing!, dat die moordaanslag zich heeft voltrokken: in het verborgene! de bedoeling was toch," zo begreep 'ie, "dat het zou zyn gebeurd met alle mogelyke camera's erop? en alle denkbare toeschouwers van de wereld..."
hy kon wel huilen als 'ie daaraan dacht...
WORDT VERVOLGD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten