vrijdag 8 februari 2019

ONS FEULLETON

wat voorafging:

jonathan druyts heeft zonet, in het sportpaleis, een bekende vlaming vermoord... nu komt er een stel agenten op hem af gerend...





DE MOORD OP SERVAIS VERHERSTRAETEN

feuilleton in 40 afleveringen
door don vitalski








AFLEVERING 28

dat het die agenten menens was, dat die ook zélf helemaal angstig en radeloos waren, bleek aan geen twyfel onderhevig. ze droegen geheven machine-geweren en speurden als gek rond zich, hier en daar een toeschouwer van zyn stoel trekkend, hem afsnauwend, hem plat op zyn buik op de grond gooiend, en dan bovenop hem gaande staan.
     algauw kwamen ze met zyn allen,- met een stuk of twaalf waren ze -, rechtstreeks op jonathan druyts afgesneld - aan wiens aangezicht ze natuurlyk gemakkelyk, zelfs in het donker, vemochten af te leiden, in hoeverren-'ie ze lang niet meer allemaal op 'n rytje had. daarop begonnen ze hem bovendien met een fel, schitterend wit licht recht in zyn twee ogen te schynen. onze held keek weg, om zyn blik af te wenden - en zag meteen hoe er, vlak naast hem, een kleine, zeer donkere marokkaan, die het was, overeind veerde - terwyl die zyn zwarte, lange muts over zyn kop trok. zo rende die ineens weg, springend over alle stoeltjes. "daar!!" riep een agent. "daar!! die gaat rennen!!" "pak hem!!" "daar - pak die marokkaan!!"
    "verdomme," zo begreep onze held stomverbaasd. "ze willen niet my, ze willen die marokkaan... allen achter die marokkaan - en... my laten ze zitten??"
    inderdaad was die gehele bende flikken op slag weêr verdwenen.
    enige tellen daarop, lezers, maakten de laatste toeschouwers hier in den hoge, zich los van hun zitplaatsen, teneinde zich gestaâg naar diezelfde uitweg te begeven, als langswaar dat legioen was verdwenen. "jy 'n hamburger?" hoorden-'ie iemand van die gasten opperen. waartydens jonathan zyn kans schoon zag, te proberen te doen alsof 'ie deel uitmaakte van die groep. met onuitsprekelyk veel moeite kwam 'ie weêr recht. z'n knieschyven zo erg daverend, dat 'ie niet eens meer kon stappen. de man van die hamburger passeerden-'m, en zo, op hoop van zegen, liet jonathan zich pal bovenop dié persoon neêrvallen - om die zo, als een dronkaard, aan z'n schouders te komen te hangen, zoekend voor steun.
    "hé zeg!!" riep die kerel, en duwde jonathan met een klap van zich af. "homo!"
    "niet erg," bedacht jonathan. "toch wél blyf ik overeind staan..." en ja: alleszins slaagden-'ie erin, lezers en lezeresen, om zich op deze manier, handig geborgen tussen die anderen, een weg naar de uitgangen te banen - als waren-'ie inderdaad één van hen.
    na de oneindige trappen weêr beneên gekomend, liet 'ie zich eerst, meer toevallig dan berekend, maar toch wel met de bedoeling om niemands aandacht te trekken, naar een roadshop worden geleid - "ja?"  vroeg een blondine die daar werkte. "doe... doe my maar een t-shirt - van kamagurka..."
    een serie politieagenten met mitrailleurs snelde langs hen voorby. één van die mormels wierp een gestrenge blik op jonathan. levensangstig keek deze terug. dan zag die agent het gebeuren, hoe onze benauwde vriend zo'n t-shirt kreeg aangereikt, extra large - en vervolgens liep die agent verder. "dankzy humo staat hier geen andere onzin."
    tien minuutjes later hooguit, wist jonathan druyts zich weêr buiten. het regende, het hagelde zelfs. vanaf de schynpoort tot waar 'ie zich ophield, meldden er zich slierten van combi's aan, wél met zwaailichten die overuren deden, maar zonder dat hun sirenes een kick gaven... dus feitelyk was het rustig - ja, byna sereen. d'r liepen wel ook overal agenten in de rondte, maar geen enkele van de voetgangers die hier toefden, scheen te worden tegengehouden. een vrouwelyke agente was druk bezig, in een walkie-talkie te spreken, volstrekt onverstaanbaar.
    die combi's nu alle trotseren, door ze te passeren, was toch wel te link. derhalve begaf jonathan druyts zich naar elders, naar de slachthuislaan of zo. voordat wy d'r erg in hadden, had onze doldrieste superheld die 'ie was, het integrale tafereel àchter zich; de moord, de locatie, de klopjacht - het alles was alreeds helemaal voorby.

WORDT VERVOLGD



1 opmerking: