dat is een van de heel erg vele aangrypende passages uit chateaubriand zyn volstrekt fenomenale autobiographie, "memoires van over het graf"; die alinea's waarin hy beschryft hoe vreemd dit voor hem was: toen hy uit parys wegtrok, waadde je daar letterlyk tot over je enkels in het bloed, en hing er geen enkele voordeur nog recht in zyn hengsels; drie of vier jaar later keert hy weêr terug, en zyn stad en land weêr één en al fleurige bedryvigheid, "alsof het nooit anders is geweest"; immers:"zo veerkrachtig is het mensenras."
(binnenkort dat boek toch nog eens opnief lezen...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten