het optreden van gisteren, vrydag, was zeker niet slecht; voorzichtig begonnen, een paar keer goed doel getrapt, en netjes trouw gebleven aan myzelf ook. maar toch: daar voltrok zich te veel de gewaarwording, my op de één of andere manier te moeten "bewyzen" - vanuit, zelfs, een soort van anti-krediet. in combinatie met, nadien, één enkele snauw van één enkeling in de foyer (voorts was het een warm, sympathiek publiek!), verwerd dit in zyn geheel, toch wel, tot een zekere "taaie noot", om te kraken. overdag was ik al wat stekelig geweest; doordat het huis zo erg overhoop lag; babysitten op lawaaierige kinderen daardoor aan zwaartekracht winnende.
vandaag was ik zo clever geweest om, meteen vanaf het ontwaken, het huis te beginnen oprommelen; ellentriekdraden naar de werkkamer, speelgoed voor kléine kinderen naar de garage, et cetera; daartydens twee keer na mekaâr in de kop-telephoon myn eigenste voorstelling "de ideale schoonzoon" herbeluisterend (moest tegen savonds die voorstelling helemaal hebben opgefrist; maar: dat is een érg complexe partituur, mogelyk myn moeilykst te spelen one man show ooit...) rond vyf uur in de namiddag ten slotte gaan liggen, om te slapen - dit, doordat ik op twee tempo's tegelyk leef: vroeg opstaan als leerkracht, laat opblyven als entertainer; één keer is het al gebeurd, dat ik té uitgeput aan m'n gig begon; om myzelf daardoor, dwz als een gevolg daarvan, zes tot zeven keer te verspreken - onvergeeflyk! gelukkig viel ik nu dus zéér diep in slaap; overigens dromende van een zwembad - met te weinig water in. tussen slapen en waken viel ik echter ten prooi, lezers, aan een bepaald zwartgallig gevoelen; sterfelykheid, uitzichtloosheid, onnut, kosmologische tegenzin. ik zag het niet meer zitten.
evenwel, ziehier: die gig in pulderbos daarjuist, heeft my op één of andere manier een totale boost bezorgd. toch wel. ik stond zeker niet tegenover myn hardst lachende publiek aller tyden, maar geleidelyk aan kreeg ik ze toch stevig in myn greep; netjes myn stiel uitoefenende, in stygende vaart, voor jong en oud door mekaâr. nadien trof ik alleen maar vriendschap en mooie mensen. ook verdiende ik trouwens 200 euro meer dan verwacht. rond twaalf uur snachts zat ik weêr in myn wagen, de radio aan, die speelde "ashes to ashes"; my vederlicht in het hoofd gevoelende worden, byna zelfs vlinders in myn buik...
thuiskomende: de werkkamer en de living helemaal glimmend, kraaknetjes (luv had ook gestofzuigd...), handgemaakte curiesaus op het aanrecht -
ik ben weêr helemaal bygetankt. ik leef weêr graâg.
een naïeve momentopname, maar daarom heet deze rubriek dan ook "state of being".
een naïeve momentopname, maar daarom heet deze rubriek dan ook "state of being".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten