SLAAF VAN DEZE BLOG
wanneer, vreesaanjagend, de vooravond
stilaan is verstreken,
wanneer aan het duister vergeefs zich lavend
het edelhert zal zyn bezweken,
begeef ook ik my, gekromd
door 's wouds meest drassige beken -
vergeefs tot aan het elfenland van Avalon,
vergeefs om my daar eindelyk te wreken.
negerslaaf van deze blog,
in deze somberte
verkneveld.
in eenzame talen en stenen kathedralen
bestaat er niet de duisternis
van deze soort verbintenis.
3 opmerkingen:
dank !
moet er nog een pààr dingetjes aan veranderen...
Straf.
'n Soort vondeliaanse klanken, dacht ik. Muziek in de oren.
Een reactie posten