chefkok

5.

Na vijf maanden was dat achterste gedeelte van de Terracotta nog steeds niet in orde. Zeker naar Russische normen werd er wel degelijk hard genoeg aan gewerkt - maar toch schoot het niet op. Abstract. Die Yorek, die het allemaal moest betalen, scheen dus eigenlijk te rijk om er zich werkelijk iets van aan te trekken.
    Marijnissen hield mij aan de gang als lesgever. Ik moest iedereen in mijn keuken eigenhandig zien opgeleid te krijgen, uit zichzelf wisten deze mensen om eerlijk te zijn eenvoudigweg niks. Dus inderdaad, dit vergde wel een paar dagen!

    Gelukkig was er een sublieme tolk, een bijzonder mooie, fors gebouwde, zwartharige Russin die, opnieuw clichématig genoeg, bij haar voornaam "Svetlana" heette. De zomer brak aan en zo ook onze romance.

    Russische mannen zijn ongelooflijk lelijk, maar Russische vrouwen zijn doorgaans dan weêr juist heel erg mooi. Ook vanbinnen. Bij Westerse vrouwen is er, vind ik, veel moeilijkdoenerij, veel overbodige, lastige spelletjes waar iedereen alleen maar zenuwachtig van wordt. Daar kennen Russische vrouwen niks van. Wél kunnen ze heel kwaad worden, en dan, als het moet, op zeer creatieve wijze het kot helemaal afbreken.

    Als tolk hielp Svetlana mij niet alleen voort bij het keukenpersoneel, maar ook bij die merkwaardige werklieden, die met kruiwagens en beitels door het pand trokken. Die bouwvakkers leken allemaal heel erg op mekaâr, ik kon ze gewoon niet uiteen houden. Maar nu die verbouwingen zolang aansleepten, zag ik wel mijn kans schoon om mijzelf, als eindelijk, eens een degelijke, ideale keuken bijeen te dromen. De volmaakte verhoudingen, de volmaakte indeling, de beste materialen.

TO BE CONTINUED