er is een probleem by de drukker wat betreft het stripverhaal "monsterbusters", myn boekje in tezamenwerking met bert lezy. dit gooit serieus veel roet in het eten, het schema waarvolgens ik myn boekjes uitbreng, zelfs al vragen weinigen erom, is uiteraard belachelyk strikt, spartaans; en tot zonet is zulks, een jaar en een half lang, volstrekt volmaakt kunnen blyven verlopen...
the time of the hyena is upon us, however...
een zondvloed komt nooit alleen...
het oosten van de verenigde staten is aan het verwateren, maar het westen is daar tegelyk helemaal aan het opdrogen en uitdrogen...
onze enige troost: indien wy het écht niet meer zien zitten, dan kunnen wy altyd nog, simpelweg, er uitstappen. wat écht een goed ding is, reken maar. je kent het beruchte verhaal van die zelfmoordenaar die voor een trein sprong maar toch wél nog leefde - maar dan op zo'n barre manier, dat hy toch nooit meer by machte was om het opniéuw te proberen. dus die moést blyven leven. ook in veel gevangenissen is het zélfs niet mogelyk om er een eind aan te maken... ik denk dat dat het ergste is dat er bestaat.
want zelf ben ik, zoals jullie weten, een uitgesproken voorstander van zo enorm mogelyke versoepelingen in zake euthanasie. niet dat de dokter naar believen zelf zou moeten mogen kunnen kiezen, afhankelyk van wat voor weekend die toevallig achter de rug heeft - maar ons typische, ten àlle pryze willen blyven vasthaken aan ieder allerlaatste sprankje stukje botje voortleven, dat is belachelyk. zelf wil ik er zeker en vast terug uit: van zodra ik niet meer zindelyk ben. het leven is tof maar nu ook niet zo tof dat ik dàt er voor over zou hebben.
mensen met vragen over zelfmoord: bel 1813.
de strategie om je eigen noodlot te vergelyken met het lot van anderen, namelyk met dat van mensen die het nog veel érger hebben dan jy, werkt ook niet. zelfs werkt dit averechts; het gehele plaatje van je bestaan wordt daarmeê alleen maar nog duffer.
doch zelden is sterven werkelyk acuut. ooit kon ik eens niet meer plassen, myn blaas zat verstopt en scheen op den duur te zullen gaan ontploffen: dàt was ECHT erg. wat later moest er een sonde door de volle lengte van myn mannendeel: DAT was ECHT ECHT ERG!! ik zat eens in een nachtclub op het zuid toen daar een rivaliserende poolse buitenwippersploeg de boel kort en klein kwam rammen; je wist eventjes niet meer: "gaan ze ook MY kort en klein slaan?" ook dat was écht minder, want ik kon langs nergens naar buiten. ten slotte: op een dag op het strand waren we eens meer dan een halfuurlang onze beide kinderen totaal kwyt - ook dàt is tegengesteld aan plezierig. maar verder is het erg veel schàduw van onheil in plaats van onheil zelf. erg veel dreiging, erg veel wel zéér verregaand ongemak...
p.s., drie uurs later genoteerd - het probleem met de drukker is inmiddels helemaal opgelost.
1 opmerking:
Stakkerd...
Het wordt dringend tijd dat wij eens bijpraten
Een reactie posten