maandag halfelf in de voormiddag... genoteerd in wat elsschot noemde: "de reféctoire", dwz "de studiezaal" (elsschot heeft ooit een minder gekend, maar mooi schrynend gedicht geschreven, zelden opgenomen in zyn standaard bloemlezingen, betreffende de verveling van een strafstudie, in het poëem getiteld "in de refectoire". als onderwerp hebbende het atheneum van antwerpengrad.)
het is reeds koud hierbinnen; je zou zelfs al willen noteren "yskoud" - maar: dié terminologie moeten we nog opsparen, voor december, voor januari...
voor februari in kharkiv, voor maart in yakoetsk...
myn gangbare winterjas nog niet bovengehaald, ik draag m'n meer punkie overjas, die ik vorige week droeg, met circus bulderdrang. die is cool, maar één mouw hangt uit de naad; voor een leraar engels is dit maar niks...
de zes leerlingen hier voor me, eerstejaarsen, vragen: "meneer, ben jy een zanger."
ik zeg: "min of meer. een semiprofessionele valszinger."
vyf minuten later: "wil jy iets voor ons zingen?"
ik zeg: "okay... zometeen..."
maar: wat later gebeurt er niets, en dat vindt iedereen normaal. ik hoed my er wàt voor, my als leraar engels populistisch te gedragen. een héél klein beetje streng, een héél klein beetje saai. populistisch doen, zou je ontploffen in je gezicht.
----
halfvyf in de namiddag, in de woonkamer. rocco james conan komt net binnengelopen; "vandaag toch maar niét naar de notenleer." de specifieke aanleiding niet duidelyk, gevoelsmatig is dit goddeloze druilregenweêr wel een motief - maar niet écht, want die muziekschool is niet in openlucht.
mollie op haar kamer met niet één, maar twéé van haar school meêgesmokkelde vriendinnen. hun plan is: gaan joggen in park noord. die vriendinnen willen helemaal niet, met die slagregen en die terror-wind - maar mollie heeft haar zinnen erop, dus inderdaad: reeds passen zy ieder een eigen, verkreukeld knapperende anorak.
zelf lig ik hier in myn pyjama, uit het oog zynde verloren dat ik subiet nog naar turnhout city mag, ter verdere regissering van het hofpoort theater.
doch all is well. alles verloopt waanzinnig optimaal, er doet zich geen énkel soort van zelfs maar het allerminste probleempje voor, nergens aan de horizont...
mollie op haar kamer met niet één, maar twéé van haar school meêgesmokkelde vriendinnen. hun plan is: gaan joggen in park noord. die vriendinnen willen helemaal niet, met die slagregen en die terror-wind - maar mollie heeft haar zinnen erop, dus inderdaad: reeds passen zy ieder een eigen, verkreukeld knapperende anorak.
zelf lig ik hier in myn pyjama, uit het oog zynde verloren dat ik subiet nog naar turnhout city mag, ter verdere regissering van het hofpoort theater.
doch all is well. alles verloopt waanzinnig optimaal, er doet zich geen énkel soort van zelfs maar het allerminste probleempje voor, nergens aan de horizont...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten