het standpunt van de wel niet achterlyke, maar toch erg huiselyke echtgenote; hoe ze staat af te luisteren aan de deur, als er een louche uitgever komt vergaderen... hoe de arm van haar dochtertje opnief gebroken moet worden doordat dit na de eerste breuk is misgroeid... tussen veel ellende door (altyd armoê; altyd 'dit kostte zoveel roebel', 'dat kostte zoveel roebel'), een idyllisch geëvoceerde, eeuwigdurende winter in een datsja, in 1872, in staraja roessa... de beschryvingen van het interieur - WAAROM interesseert ons dat? waarom wil je gerust weten dat er in de bovenste kamer twee rieten stoelen stonden?
vandaag zou dostojevski overigens zeker en vast aan putin zyn kant hebben gestaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten