een wonderlyk vruchtbare zeer diepe slaap overdag, in de zetel in de woonkamer, met oordopjes in (na snachts een quasi slapeloze uitputtingsslag...) ik was op een hoger verdiep in een ruime backstage-ruimte, die zich liet hanteren als een soort van turnzaal. daar deed ik allerlei dansende meditatieve bewegingen, aldoor de wetten van de zwaartekracht lichtjes tartende. ik beschouwde myzelf onderwyl, en ik begreep myzelf en ik begreep deze dansen zeer goed, ze appreciërend zoals ik eigenlyk nooit eerder deed. na een tyd voelde ik myn voeten naar omhoog komen, en begreep ik: dit wordt een levitatie, als ik niet angstig word en als ik my eraan durf over te laten. die overgave voltrok zich, zélfs op een moment bedenkende: als dit een sterven is, dan zy dat zo. effectief leviteerde ik toen algeheel, maar waar dat in andere dromen soms grellig is, was dit nu alleen maar nog nét alleen maar gelukzalig. zélfs kon ik een beetje myn ogen opendoen, wetende: als ik myzelf nu omdraai, dan zie ik myn zelf daar beneden liggen (maar zover kwam het toch niét.)
na deze "oefeningen" liep ik naar de traphal, klaar om te gaan optreden. daar waren een bende dinsdagclubbers, onder andere senne rossaer. ik zeg: "ik ben er eventjes niet helemaal by; ik weet niet waar we zyn, in welke stad of gemeente, ik weet niet wat voor dag het is en ik weet niet of we nu een pauze hebben gehad of of de voorstelling nu gewoon aan zyn begin begint?" senne draaide zich echter van me weg, om een of andere reden niet willende antwoorden...
 |
| de man in dit pak is de senne in deze droom... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten