ik was op bezoek by een bepaalde kennis van my, met wie ik in de ware wereld niet erg goed opschiet, maar in deze droom best wel, misschien mede doordat zyn echtgenote kennelyk aanminnelyk was. ik kwam in hun huis, waar ik nu mocht keren dat hy daar, ten gevolge van zyn buitengewone successen altyd, een enorme, maar dan ook werkelyk enorme platenwinkel had, een privé-platenwinkel. "amai," zei ik, "ik kan me perfect inbeelden wat voor een genoegen dat moet zyn om hier zo rond vier uur snachts in te komen rondlopen en grasduinen, om allerlei dingen te ontdekken... je ontdekt aldoor dingen in je éigen collectie..." het toffe was dat ik helemaal niet jaloers was, ik voélde de onthechting van deze gedachte: "je moet dit hoegenaamd allemaal niet hebben om gelukkig te zyn. dit is erg mooi en fantastisch - maar toch heb je het totààl niet nodig." er kwamen ook vrienden van hem binnen die ik in het echt eigenlyk niet echt kan uitstaan, maar die ik nu in een ander daglicht zag, en voor wie ik een aangename sympathie naar omhoog voelde komen terwyl ik ze bezig zag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten