op tyd opgestaan. mollie en luv waren naar een serie aan het kyken, rocco was naar een of andere zangcursus; dus daarom dan toch maar terug myn bed in gestapt - evenwel met een koffi erby. rustig aan de slag; al myn vele projecten door mekaâr...
rond het middag-uur kwam bert lezy eventjes langs, nieuwe exemplaren willende ophalen van ons stripverhaal, "ignatius van antiochië". ik kryg ze zelf niet zo erg goed verkocht, hoe berenmooi ze ook zyn; maar by bert vliegen ze de deur uit als zoete broodjes.
hy was, zag ik, met een swap-fiets. "een elektrische, ook?" "neen - een elektrische fiets voor my - never!"
twee uurs later kwam marc gaij by me langs voor een muziek-repetitie. eindelyk eens dat liedje "de vreemde schoen" uitgewerkt. die liedjestekst dateert van juli, tossa de mar, spanje; en nu pas, zeven maanden later, de kans ziende, er iets meê aan te vangen... ten dele, in ieder geval; myn stem is nog steeds tamelyk hard kapot, van de punkrock-dinsdagclub-editie in rotterdam...
ja, rotterdam was werkelyk ongelooflyk... vlamingen zyn toch koud bier vergeleken by nederlanders - tenminste: specifiek wanneer het gaat over "gek doen on stage"... en de stadt zelf, rotterdam, is ook wel meer kosmopolitisch dan ons dorp.
gisterennacht ben ik nog helemaal naar rotterdam teruggemoeten, namelyk omdat ik daar vanalles vergeten was. wel degelyk had ik er ook wel op het juiste moment aan gedacht om de backstage te dubbelchecken, ik bedoel die toneelavond zelf nog - doch: er waren daar toen twee actrices met mekaâr aan het vechten geslagen, werkelyk letterlyk vechten; dus maakten-ik my wat te snel weêr uit de voeten. temeer daar de directrice van het theater by me was...
atomic kim zegt dat ik geniet van dergelyke ruzies, dat ikzelf met opzet ruzie stook zelfs; maar dat klopt écht niet, het zou juist fantastisch zyn als er in de dinsdagclub nu eindelyk eens een totale vrede mocht heersen. vrede, rust en liefde, dat is écht wat ik graâg wil!!
1 opmerking:
Vrede zou mooi zijn
Een reactie posten