ik zat op de grond in een woud. achter my de blokhut. er kwam een waanzinnig reusachtig everzwijn op my af. ik moest maken dat ik wegkwam - maar tegelyk mocht ik niet laten merken dat ik een vluchtende beweging zou maken. dus zeer langzaam, toch byna onbeweeglyk. nog dichter by me gekomen, was dat everzwyn NOG groter, drie meter hoog of zo... - - dan werd dat everzwyn zyn ware gelaat zichtbaar, het was en rechtopstaande, magere, geel geverfde man. dan was het een realiteit, dat deze persoon al twee jaar lang voortvluchtig ondergedoken leefde in een groot, koud magazyn. "we" hadden dus medelyden met hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten