maandag 27 maart 2017

column streekkrant - editie kempen

dat "didactisch materiaal op linnen" werpt zyn vruchten af...




KAREL V VAN OLEN

Wie “Olen” zegt, zegt altijd maar “Van de Ven, Olen”, maar wat velen vergeten is dat de allerbelangrijkste Europese vorst aller tijden ook eens in Olen is geweest, met name Karel V, in het midden van de jaren 1500. Die man was tegelijk keizer van Duitsland, Heer van de Nederlanden, Koning van Spanje en Aartshertog van Oostenrijk. Je zou zeggen dat zo'n mens wel toffere bezigheden heeft dan te komen kamperen in één der lemen hutjes in de stille Kempen, en dat is ook zo: na een nederige troonsafstand, die hij alleen maar deed omdat ‘ie zich een beetje oud voelde worden, spendeerde de man zijn oude dag in een prachtige villa in de Sierra de Gredos in Spanje - maar toch  inderdaad: op een dag tussen Pasen en Pinksteren is deze oorspronkelijk Luxemburgs geboren grootvorst naar Olen afgezakt, misschien voor het muziekfestival “Gladiolen” dat rond die tijd plaatsgrijpt (dit jaar verwachten ze daar trouwens “The Sore Losers”, “Goose” en “Laston en Geo” (ze heten écht zo…))

Natuurlijk zijn er in ons land zo al wel meer vreemde passages geweest. De Engelse dichter Lord Byron heeft ooit op hotel gezeten in Lochristi. De binnenkort één jaar geleden gestorven superster Prince heeft in Antwerpen wel eens een broodje gegeten in café “Papa Jos”. De ooit zo beroemde zanger Terence Trent d’Arby deed in 2003 in Turnhout een optreden in de Warande: in de foyer van de Warande, welteverstaan! Dus waarom zou die goeie Karel V niet eens zijn langsgegaan bij Pee-stekers, zoals Olenaren al eeuwenlang worden genoemd?


Het rare aan de beroemde legende van “De Pot Van Olen” is echter, dat volgens dàt verhaal die Keizer nog eens twee keer zou zijn teruggekomen. Voor de mensen die nu pas binnenkomen, die legende gaat als volgt: Keizer Karel kwam naar Olen. De Olenaren wilden hem laten zien dat ze gevoel voor cultuur hadden, en boden hem daarom een bierbeker aan met één oor (normaal hadden hun bekers géén oren.) Maar: toen de waardin hem die beker aanreikte, hield ze dit oor in haar eigen hand. Het jaar daarna kwam de keizer terug, en hadden de Olenaren voor alle zekerheid een beker met twéé oren gemaakt. Maar: ditmaal hield de waardin zelf béide oren vast. Derde keer goede keer: toen de keizer nogmààls naar Olen kwam, reikten ze hem een beker aan met drié oren. Op het schilderij “Boerendans” van Pieter Bruegel staat deze drie-orige drinkbeker afgebeeld - maar da’s geen bewijs, dat kan net zo goed photoshop zijn geweest!

Geen opmerkingen: