dinsdag, kot-voor-myzelf-dag. in de vroege middag m'n technische huiswerk voor "de kleinste revue" in zedelgem, dat overmorgen plaatsgrypt. quiz-vragen opstellen, beeldmateriaal opzoeken en uitprinten, rondbellen om een muzikant te vervangen, rondmailen om te zien of eenieder wel vervoer gaat hebben, en wat dies meer zy.
net toen ik daarmeê klaar was, kwam tonie argil by me langs. ook die man had ik nodig, eveneens aangaande die aanstaande revue, dus dit kwam goed uit (de vorige zes keer dat hy voor de deur staan, hadden we allen, zelfs de kinderen, gedaan alsof we niet thuis waren...) onderwyl de man met zyn hond aan de eettafel zat, vertellend over zyn verleden als bank-overvaller, vermocht ik met een gestreng gevlochten bezem door het kruimelige bovenhuis werken, natte pampers terloops ook dumpend in de vuilnisbak. dit ligt niet aan tony; àltyd wanneer ik bezoek heb, moet ik onderwyl ergens meê bezig kunnen zyn; eenvoudigweg zitten op een stoel met allebei myn handen op de schoot, is een talent dat my niet gegeven is.
toen die weêr voort was, my opnief aan de eeuwig voortdurende prince-studie gezet. inmiddels belandden-ik in de meer nuttige fase, geheten het zuivere "memoriseren der feiten." byvoorbeeld: van de elpee purple rain zyn er 20 miljoen exemplaren verkocht - doch van thriller van michael jackson zyn er 65 miljoen exemplaren verkocht. of ook: de aller-eerste single van prince ooit, het weifelende debuut "soft and wet", verkocht "maar" 350.000 exemplaren - doch, ter vergelyking:"j'aime la vie" van sandra kim verkocht ook 350.000 exemplaren. de producer van earth, wind and fire heette maurice white. de moeder van andré cymone heette bernadette,- et cetera.
zo'n lystje met alle te memoriseren stuff, is eigenlyk maar ook feitelyk hét aller-belangrykste gedeelte van alles. je leest je altyd helemaal "in" in zo'n onderwerp - maar, omdat zo'n lezing of zo'n radio-programma toch altyd maar een sterfelyk aantal minuten mag voortduren, daarom zou één boek of zouden twee boeken in wezen reeds volstaan; je zou dus véél gauwer al op zo'n feiten-lystje moeten overstappen. je kan tien boeken lezen, maar met je mond vol tanden staan; omdat je niemand bent, zolang je gegevens niet nauwkeurig zyn. twee of drie goed volgekrabbelde A-4tjes met info die nét iets verder blikt dan wikipedia, en je stapt die finish tegemoet in bloot bovenlyf, wat ik je brom.
vannacht speelt op de draaitafel een plaat van woody guthrie.
woody guthrie is véél beter dan bob dylan!
toen kwamen de kinderen thuis (om vier uur.)
tibetaans van de delivery boy.
te voet naar het brood-automaat; myn enige wandeling vandaag.
de kinderen speelden in de tuin toen ik terugkwam; zodat ikzelf, daartydens, dwz tydens hun spel, het konynen-zwin nog 'ns kon opkuisen. dinsdag schynt daar de geykte dag voor te zyn, zeer goed mogelyk doordat dinsdag ook de dag is waarop het vuilnis buitenmoet...
het gaat erg goed met die konynen... achteraan hun zwin hebben ze zich toch, onder een betonnen plaat, een zandbak weten aan te boren, zodat ze nu toch wél putten kunnen graven - doch zonder de tuin voorts te beschadigen. want, inderdaad: àls ze buitenkomen, byvoorbeeld met pinksteren een halfuur, dan rennen ze steeds metéén naar de bloemen; konynen lusten érg graag bloemen.
tegen tien uur savonds (je hoorde de klokken van sint-eligiuskerk het signaal geven), sliepen de kinderen eindelyk in. zo laat wordt het dus altyd met die bengels!! maar: je kan ze nergens toe dwingen, méér slaap hebben ze niet nodig; om zeven uur smorgens, dus na exact acht uur, staan ze weêral op hun bedrand te springen en zelfs te salto-en (wel hebben we op het internet een natuurlyke siroop gevonden, die als slaapmiddel zou kunnen dienen? neen, lezers; by die van ons gaat dat niet werken, zelfs gaat dat, by die van ons, een omgekeerd resultaat sorteren... zoals ook onze muizen het muizenvergif juist lékker vinden...)
tot elf uur savonds:"thicker than water" op netflix. leve de zweden! leve de prachtige taal van strindberg, leve de fjorden! geen wonder dat de scandinaviërs geheel bovenaan de geluksmeter staan van de wereld. " ("säg mig sanningen!" - zeg my de waarheid. "gä bort!" - ga weg...)
vervolgens naar de nachtwinkel voor cola zero. ("bredvid nightshop för cola.")
nog eens vervolgens geheel myn mail-bestand beginnen stalken met allerlei gigs die my in maart staan te wachten (in de loop van de dag zyn er my trouwens alweêr mooi drié nieve optredens bygekomen... wel pas voor in 2018, maar toch...)
oké - charles jarvis belt my op...
2 opmerkingen:
Echt waar
Circa 07.15 uur op 'n dag weg-van-verloren-goden; 29 maart 2017.
Check. Terwijl ik mijn uiterst mannelijke lichaam afdroog (over de
binnenzijde spreken we niet in deze context) hóór ik één van de 5
muizenvallen dichtslaan. 'K ving er eerder al 2 ... Het blijkt de val
in de keuken te zijn, daarnaast ligt een muis op de zij, eerst even
de kleding der dag bij elkaar sprokkelen, die muis, dat komt zo wel ...
Ja, ja, wanneer ik opnieuw in de keuken sta ontwaar ik daar slechts een
bloedspoor, verrek, die kleine donder zit in een hoekje, ware ik een rappe
kat (immers, leeuw van geboorte) grijp 'k het loeder bij z'n donder en wip 'm
buiten. Alwaar ontwaakte duinvogels vrolijk zingen en rauwe kreten slaken.
Wat een kermis, zo juist voor het ontbijt.
Awel, dat is gelukkig deel des levens; jolijt, jolijt.
Jolijt!
Uwes
Piepers in huis en het heeft niet de luister van patatten
Circa 07.15 uur op 'n dag weg-van-verloren-goden; 29 maart 2017.
Check. Terwijl ik mijn uiterst mannelijke lichaam afdroog (over de
binnenzijde spreken we niet in deze context) hóór ik één van de 5
muizenvallen dichtslaan. 'K ving er eerder al 2 ... Het blijkt de val
in de keuken te zijn, daarnaast ligt een muis op de zij, eerst even
de kleding der dag bij elkaar sprokkelen, die muis, dat komt zo wel ...
Ja, ja, wanneer ik opnieuw in de keuken sta ontwaar ik daar slechts een
bloedspoor, verrek, die kleine donder zit in een hoekje, ware ik een rappe
kat (immers, leeuw van geboorte) grijp 'k het loeder bij z'n donder en wip 'm
buiten. Alwaar ontwaakte duinvogels vrolijk zingen en rauwe kreten slaken.
Wat een kermis, zo juist voor het ontbijt.
Awel, dat is gelukkig deel des levens; jolijt, jolijt.
Jolijt!
Uwes
Een reactie posten