nog steeds dat rustgevende evenwicht tussen het geborgen gezinsleven links, en toch rechts dat aanhoudende rondreizen voor theaterstukken... én savonds het onophoudelyke huiswerk, dat gelukkig steeds goed opschiet...
onderweg naar nederland daarstraks, met behulp van de mp3-speler kunnen voort-studeren op myn monoloog genaamd "beuling met appelmoes", zonder een allerminste vooruitzicht op een optreden of een deadline - zo wil ik het ook. by sommige alinea's begryp ik: dit moet ik létterlyk zo nazeggen; en by andere besef ik juist weêr: hier moet ik gewoon rondheen zien te zeveren, teneinde min of meer hetzelfde gezegd te krygen... leuk, die afwisseling...
smorgens twee uurs aan één stuk door, nog te bed, liggen voortlezen in "blood meridian", cormac mccarthy... deja-vu's van de prille jaren negentig, toen ik, na m'n licentiaat germaanse, nog twee jaar bezig was met een doctoraat rond americaanse letterkunst; van dat doctoraat kwam niet overdreven veel in huis, maar inmiddels las ik ze wel allemaal aandachtig; flannery o'connor, dos passos, carson mc-cullers, faulkner; cormac mccarthy is perfect hetzelfde: totààl americaans, totààl "classic"...
tussendoor ook voortgelezen in het nieuwste boek van de man die myn vader is, "de zwarte weduwe", zyn mooiste roman ooit...
tussendoor ook voortgelezen in het nieuwste boek van de man die myn vader is, "de zwarte weduwe", zyn mooiste roman ooit...
nu moet ik weg; pitouche heeft in de keuken het aanrecht ontdekt, om daar nu twintig maal daags van af te worden geslagen... met zyn neus in die gevaarlyk snydende zwan-blikken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten