zaterdag 25 april 2020

state of being, 26 april 2020


wakker geworden door het krysen van de kinderen, beneên in huis. luv was uit gaan werken, op haar school, maar dat beseften-ik niet. na zo nog een paar crises beneên in huis, dan toch maar 'ns gaan kyken; o god!! ziehier!! rocco james conan had één enkel huiswerk-blaadje van mollie, een héél, héél, héél klein beetje gekreukt, meer niet; je kon de kreuk byna niet zien, alleen als die je werd aangewezen; maar toch: aan de schuldige grimlach van rocco james conan viel wel af te geleiden, dat er kwaad opzet achter zat - dus inderdaad: dan begryp je toch wel de totàle hysterie.
    arme schatjes, ik mag hier zeker geen vertekend beeld van ze ophangen; ze zyn nog nooit zo bedaard, tevreên, rustig en zelfstandig geweest.
    gelukkig kan mollie trouwens vyftien seconden nà zo'n uitbarsting, naadloos weêr naar een helemaal andere, blye, rustige modus over-switchen (om rocco james conan byvoorbeeld uit zyn mok-houding los te weken, is soms urenlang diplomatie nodig.)
    rustig-aan beginnen te bloggen, vanuit de ligzetel... die alternatieve feiten...
    ook wel meê "hôtelletje" moeten spelen, en voorts moeten meê-spelen dat ik meê in het vliegtuig zat ook - maar: tussendoor kon ik er toch altyd wel eventjes onderuit. "hé, papa! wat doe jy! jy stapt uit ons vliegtuig!" "ja maar - ik had een parachûte gekregen..." "ah - oké dan..."
    vervolgens kunnen voort-knutselen aan myn boekje over frankenstein... daar heb ik wel plezier in, een kleine etalage van myn persoonlyke, associatieve bekendheid met een zeer kleine niche...
    toen luv terug was, tezamen een halfuur kunnen liggen kyken naar het tweede seizoen van "after life", onderwyl de children in de tuin wat gingen schommelen.
    heel raar, maar: ik kan zelfs niet bedénken hoe ik de voorbye dag zo intens gevuld heb gekregen, dwz: met wat dan nog meer? reeds vanavond schiet er geen enkele herinnering meer over, aan de namiddag en avond die anders nog maar juist voorby zyn...
    nog méér tyd te kort komende, dan wanneer ik tegelyk moet lopen optreden en rennen om te gaan lesgeven, vergaderen en presenteren; heel raar... precies of de dagen duren telkens maar een halve dag...



Geen opmerkingen: