state of being, 28 april 2020

vandaag mocht ik, tot twee uur snamiddags, met alleen maar rocco james conan in huis vertoeven. kikzelf veelal liggende te slapen, in de zetel-met-de-put, rocco james conan onderwyl  vlakby me liggende te gamen. ("zetel-met-de-put"; de bodem is uit die zetel weggezakt; na een halfuur kom je hier, zeer moeizaam, weêr onderuit: mét gratis rugpyn!...)

    hy ging zelf opendoen toen, beneên in huis, de deurbel ging; het door luv onlangs bestelde jokari-toestel wordende geleverd. voor mensen die in de jaren zeventig nog niet leefden: jokari is een tennisspel, waarby de tennisbal niét zyn normale vrye speelruimte krygt, om naar hartelust over muren en daken te vlieden, maar aan een gestreng, maar toch lichtjes rekkend touw wordt geknoopt, ook als die bal niks verkeerds heeft gedaan. zo kon 'ie in huis een halfuur tennissen, alvorens optenief te gaan gamen.

    vervolgens tweemaal lesgegeven-op-afstand, tweemaal nederlands voor derde jaars ellentriekers. gaat beter en beter, binnenkort hoeft geen enkele leerkracht, ooit nog van zyn leven, de files te trotseren...

    later op de dag twee keer uit wezen fietsen, tweemaal op aanvraag van mollie, maar nooit veel verder dan ongeveer tweehonderd meters, met name om by vriendinnen van mollie handgeschreven briefjes te gaan binnendoen.

    o god - wie léést deze state-of-beings nog helemaal... ...

    van de winkelketen die heet "h&m", hadt luv tevens enige nieve kleêren besteld; hemdes en tuinbroeken die helemaal ànders ogen dan we by haar gewend zyn, maar die juist om die reden extra beapplaudisseerd mogen worden. als ik binnen twee weken nog steeds niet op café mag, zal ik haar vragen om voor de afwisseling zelfs pruiken te gaan dragen.

    op tv dat gezeik over die mondmaskers - dat WIL ik niet volgen...

    oké...

    inmiddels werd het elf uur savonds. hier komen d'r alwéér, godlof!, vier tot vyf uurs aan de bedryvige schryftafel, - jihaa!