rocco james conan vroeg my welke taal de oude romeinen spraken. ik gaf als een repliek:"latyn - zynde een taal, die nu niet meer bestaat." myn bydehandse zoon repliceerde meteen:"papa, die taal bestaat nog wél, ze wordt alleen niet meer gebruikt." - jaja, joh...
in de tyden van voor het internet, stond van onze supersterren alleen hun basale imago ons op het netvlies gebrand. op de cover van telemoustique zagen we wel eens één keer een photo van een bejaarde brigitte bardot als dieren-activiste; van laurel & hardy kenden we één filmpje waarin hardy zo oud was, dat hy er dunner uitzag dan laurel. maar supersterren die werden geboren in pakweg de jaren zestig, blykt een harder lot beschoren; debbie harry, pat benatar, chrissie hynde, ana torroja; als je die namen nu opzoekt by google images, dan zie je de afbeeldingen van hun jonge, gezwinde, doorslaggevende imago volstrekt worden verdronken onder de zeer recente beelden, waarin zy als een oma poseren. de verrimpelde, verbotoxte bejaarden verdringen het dansende topmodel. er hoeft zéker geen taboe op leeftyd te rusten, maar het is een verdraaide representatie.
er zyn in de antwerpse schelde weêr zeepaardjes ontdekt.
dat de kamer waar ik slaap, wel degelyk myn kamer is, kan je vooral zien, doordat het er een kleine jungle huishoudt van leesboeken, stripverhalen en tydschriften. dat die kamer oorspronkelyk van rocco was, kan je zien, omdat er posters hangen van the flash en van de hulk. dat die kamer ook wel eens wordt gebruikt door luv, ka je zien, omdat er twéé paar pantoffels liggen. dat mollie hier soms komt, zie je ook: doordat het nachtkastje, het boekenkastje en het tapytje er zyn weggestolen.
"altyd allebei je handen goed wassen," hoor je nu aldoor - anders zou het ook wel érg moeilyk zyn, om maar één hand te wassen. hoe zou je dàt moeten doen.
als mollie by ons thuis een verhaal vertelt over wat er in de klas allemaal wel niet gebeurd is met welke vriend of vriendin van haar, staat dit garant voor een monoloog die gemakkelyk tot 25 minuten voortduurt - hoewel luv en kik al na één minuut niet echt meer kunnen volgen; het is dan de sport om aandachtig genoeg af en toe ja te blyven knikken, zonder door de mand te vallen. voor rocco is het anders, die zegt na zo'n babylonische rapsodie dan als allerenige doodfris:"en toen??"
"er zyn in de antwerpse schelde weêr zeepaardjes ontdekt..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten