‘Wel?’ Mieke voelde zich door wurgende handen bij de strot gegrepen, maar zij wilde het vernemen, wat het ook mocht zijn.
‘Ik heb gehoord dat hij ginds met een ander meisje optrekt.’
‘Smerige leugens. Of je moet me vertellen wie zij is!’
‘’t Spijt me. Volgens mijn neef gaat het om een bloedmooie studente.’
‘Ooit van Eva gehoord?’
Na ernstig nadenken trok hij de schouders op. Zijn woede leek bekoeld. Hinkend bewoog hij zich naar de wandkast, vastbesloten de laatste vellen dan maar zelf op te rapen. Opeens zag Mieke in hem het slachtoffer van haar wrok.
‘Hier!’ Voor hij ter plaatse was, had zij ze al onder de kast vandaan gehaald.
‘Dank je! Ik wist wel dat je het zou doen. Je bent een brave meid! Maar je mag me niet meer beduvelen!’ Hij schudde het hoofd en keerde mompelend naar zijn bureau. ‘Zwanger!’
Mieke had hem duidelijk verstaan, maar het ontbrak haar aan de nodige energie om het dispuut opnieuw te openen. Voor haar part mocht hij geloven wat hij wilde, zolang hij zijn liefdesverklaringen maar voor zichzelf hield.
Het laatste woord was gezegd. Niessen toog naarstig aan de slag. En na een tijdje was alles weer als vroeger. Maar terwijl het toetsenbord ratelde dat het een lieve lust was, begon Miekes wereld gaandeweg op haar grondvesten te daveren. Moest zij Niessen geloven? Nee, dat zou pas trouweloos zijn. Hoe beroerd ze zich ook voelde, zij probeerde haar twijfels te ontkennen.
Een kwartier voor de koffiepauze kreeg zij het nog erger te verduren. Haar maag was leeg en zij voelde braakneigingen. Gewoonlijk nam ze van tevoren een hapje, maar in tegenwoordigheid van haar chef was dit uitgesloten. Zij telde de minuten. Voor het zover was, kreeg haar maag een felle oprisping. Mieke haastte zich naar het toilet. Zij zou er niet geraken! In het midden van de gang kotste ze een brede straal over de vloer uit; of haar binnenste zich tot de laatste druppel naar buiten keerde. Terwijl zij over de plas gebogen stond, hoorde ze de verschrokken kreten van de meisjes en hoe ze zich rond haar verzamelden, de een nog bezorgder dan de ander vragend wat zij voor haar konden doen.
‘Het gaat wel!’ Mieke veegde haar mond met een aangereikt servet. Daarop klonken voetstappen en iedereen zweeg.
‘Gaan jullie weer aan het werk!’ Niessen op strenge toon. ‘Kathie, haal de schoonmaakster! En jij Mieke, kom even mee!’
Weer op zijn kantoor keek hij haar onderzoekend aan. ‘Gaat het al beter?’ Mieke draaide zich bruusk om. ‘Verdomme, je kan op zijn minst je mond opentrekken! Als je ziek bent, moet je naar de dokter.’ Hij keek op zijn horloge. ‘Tien uur! Ik moet gaan. Dus blijf jij enkele dagen rustig thuis! Tot je ‘r weer helemaal bovenop bent!’
‘Maar ik ben helemaal niet ziek!’ barstte zij uit.
Eindelijk leek Niessen haar te geloven. ‘Ha, zit het zo?’
WORDT VERVOLGD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten