Die onverwachte ingeving om haar ouders te confronteren met een mogelijke zwangerschap kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Op het ogenblik van de ruzie wachtte Mieke al vier dagen op haar maandstonden. Sedertdien waren er weer vier dagen bijgekomen. En nu werd zij werkelijk nerveus. Tegen Francis had ze ook al gelogen. Hij veronderstelde dat ze nog altijd de pil nam. Maar het bleek niet zo simpel om daaraan te geraken. De apotheker eiste een voorschrift en zij kwam er niet toe stiekem naar een arts te gaan. Misschien kon ze Francis een nieuwe voorraad vragen? Natuurlijk waren er nog middelen om zwangerschap te voorkomen. Eén ervan bestond uit het rekenkundig bepalen van de vruchtbare dagen binnen de maandelijkse cyclus. Dit systeem bleek onbetrouwbaar. Of anders had ze fout gerekend. Bovendien had ze Francis, die het te druk had om zich over haar cycli te bekommeren, laatst voor de tweede keer belogen. En dit maakte het nog moeilijker. Want hoe kon ze ermee voor de dag komen dat ze haar voorbije maandstonden nog moest krijgen? Het was verdorie allemaal de schuld van haar kortzichtige moeder!
Op ‘n keer had ze zelfs tegen Niessen haar mond voorbijgepraat. Dit gebeurde vlak vóór zijn val op de trap naar het directiekantoor. Mieke moest wel erg onder het haar aangedane onrecht gebukt gaan, dat ze had gehoopt in hem een neutrale toehoorder te vinden! In een paar woorden had zij hem het dispuut tussen Francis en haar moeder uit de doeken gedaan. ‘En wie heeft er nu gelijk?’
‘Och, ik kan je studentje best begrijpen,’ oordeelde hij met een smalend lachje, ‘maar dat is geen reden om je moeder haar zegje niet te gunnen. Jij bent het slachtoffer van twee fanatici!’
Sinds hij zich te buiten was gegaan door haar een lekker stuk te noemen, zag zij hem met heel andere ogen. Eén keer had hij zich laten zien als een mens van vlees en bloed. En wat was het resultaat? Hoewel haar chef zijn verheven positie slechts eventjes in een dwaze bui had laten schieten, maakte hij op haar niet langer die ongenaakbare indruk. Zij had hem helemaal door, wat niet wegnam dat zij hem verder onberispelijk zijn rol liet spelen. Zo nam deze verrekte materialist zonder enige overgang een dossier en begon er aandachtig in te bladeren, alsof hij wilde aantonen dat de arbeid op kantoor, zoals elke gewone zaak waarin hij zich verdiepte, oneindig belangrijker heette dan het gekrakeel tussen mensen over het wel of niet bestaan van een Opperwezen. Maar God of het Niets, daarmee is men niet zo gauw klaar. Hoogmoed wordt bestraft. Want dan liep het bericht binnen dat Mieke niet zonder leedvermaak aanhoorde. Haar chef ijlings naar het ziekenhuis gebracht. Gestruikeld op de onderste traptrede en vermoedelijk zijn enkel gebroken.
WORDT VERVOLGD...


























Geen opmerkingen:
Een reactie posten