deze "state of being" schryf ik om elf uur smorgens, da's hoogste ongebruikelyk, maar ik wil ervan af zyn, omdat ik de rest van deze dag wil vryhebben om te kunnen arbeiden aan de "don quichôt"-lezing. welk dingetjen-ik nu ook wel niet veel groter hoef te maken dan het maar is.
de weêraankomst in staraja roessa gisteren-avond, was geen meêvaller; er deed zich opniéf erg storende muziek voor in de buurt, ditmaal niét van in de camping doch van zeer ver weg, uit een van die wel sfeervolle chalets net buiten het terrein. daarenboven klopten er enige bloedmuggen aan. maar: die muggen kreeg ik kapot, en met een koptelephoon over myn twee oren, met daarin de geluiden van donderslag en regenval ("three hours sounds of nature"), kon ik toch aan de slag - ten minste, met màte; zo goed als ik my eerder vandaag, de middag tevoren, ineens in het zadel wist, zo gebrekkig verliep het nu toch inmiddels, deze nacht.
dan begreep ik echter: "fok dit,"- want immers: was het, zo te bemerken, niet opgehouden met regenen? zo trok ik myn sandalen aan, om uit wandelen te gaan; van één uur snachts tot precies twee uur snachts; in het maanlicht door de dennenbossen; intussentyd, gewoon maar om net zolang aan niets ànders te hoeven te denken, gedichten memoriserend (dat is een merkwaardige oefening; byvoorbeeld het gedicht "de verdronken zeemeermin", misschien wel myn beste gedicht ooit; dat was ik grotendeels volstrekt vergeten; maar: als je dan, keer op keer, opzegt wat je wél nog weet, dan komen er telkens stukjes van terug, als een herschryf-proces, en wel tot zolang je byna àlles weêr by mekaâr hebt... de wonderen van het geheugen - én van de innerlyke logica van die geniale poëzie...) (die stuntgedichten zyn myn meest zuivere therapie, en betonen my in myn allermeest autistische vorm; dwz als je my bezig ziet, een stuntgedicht op te zeggen, dan zie je eigenlyk een totale autist bezig.)
weêr aangekomen by de caravan, was de duivel gaan slapen; rust, koelte, stilte, kalmte. "ik hoorde de moerbeitoppen ruisen. / god ging voorby. / neen, niet voorby / want hy toefde. / hy wist wat ik behoefde, / en sprak tot my in de nacht / en al wat my bestookte / verdreef hy zacht."
1 opmerking:
Doet wat denken aan de tekst van Mysterious Ways van U2. Maar zo zit het systeem niet in elkaar. (klik op mijn naam).
Een reactie posten